Tatry to najwyższe pasmo gór leżące w granicach naszego kraju. Mało jest w Polsce osób, które nigdy nie były w tym regionie, większość poprzestaje jednak na spacerach po Zakopanem bądź kolejkowej wyprawie na Gubałówkę lub Kasprowy Wierch. Nie trzeba mieć jednak świetnych warunków kondycyjnych ani dużo samozaparcia, by odbyć kilka wycieczek w piękne doliny Tatr.

Decyzja zapadła – wybieramy Gorce. Przed wyjazdem wieczorami ślęczałem nad mapami, wybierałem miejsca, do których chciałbym dotrzeć, przyglądałem się szlakom, przypominałem sobie pierwszy pobyt w tych okolicach. Sześć lat – zleciało jak z bicza strzelił…

Bęczków, niby zwyczajna wieś, jakich wiele. Warto się tu jednak wybrać, aby poczuć świętokrzyskie klimaty. Warto porozmawiać z tutejszymi ludźmi. Zadać im kilka pytań na temat starej zagrody czy polnego krzyża. Jeden z mieszkańców wsi, którego zagadnąłem podczas ostatniej wycieczki rowerowej, westchnął: "Tyle tu ciekawych rzeczy się kryje, a nikogo to nie interesuje".

Rozdarta sukienka pogodnego nieba i wymykające się jego błękitowi halki burzowych chmur. W jednej chwili może się zmienić oblicze bieszczadzkiego nieba z dobrotliwego w demoniczne. Bogactwo kolorów na niebie, orgia kolorów na ziemi: soczysta zieleń dojrzewającej wiosny, rudziejące późne lato, krwawa przejrzała jesień, senna biel pierwszej zimy ...

Niewiele jest w Polsce tak charakterystycznych gór, jak Karkonosze. Oprócz Tatr należą do najbardziej znanych i rozpoznawalnych pasm górskich w naszym kraju.

Na początku były góry. Chcieliśmy wejść na każde, nawet najmniejsze wzniesienie. Chcieliśmy wejść wszędzie. Każdy szczyt był potencjalnym „nieprzyjacielem" i dopiero „zaliczenie" go czyniło zeń naszego sprzymierzeńca. Chcieliśmy oglądać tylko takie góry, na których byliśmy. To była nasza idea, zmora i wolność zarazem.

Bieszczady od zawsze otaczał szczególny nimb. To właśnie tam jeździło się, żeby zasmakować samodzielności, samotności i przygody. Tam cementowało się przyjaźnie i woziło swoje pierwsze miłości. Zimą, wiosną, latem i jesienią Bieszczady oferowały coś, czego nie sposób było zaznać w innych górach. Dawały poczucie wolności.

Pilsko było pierwszą górą w moim życiu. "Zdobyłem" ją w wieku lat dwóch, większość trasy pokonując na plecach swojego cierpliwego ojca. Pomimo że z tamtej wyprawy niewiele już pamiętam, Pilsko do dzisiaj jawi mi się jako góra gór.

Kiedy w Muszynce rozpoczynaliśmy wspinaczkę w stronę okopów, bardzo mnie ciekawiło, jak też będą one wyglądały. Już raz poszukiwaliśmy pozostałości po konfederatach, schodząc z Lackowej w Beskidzie Niskim. Niestety, bezskutecznie. Czy i tym razem okaże się, że z dawnych umocnień została jedynie nazwa?