Paweł Pierściński, bezsprzecznie lider tego nurtu, zwykł mawiać bez emfazy i absolutnie bez najmniejszej przesady, że KSK to szerokie i zarazem proste spojrzenie na krajobraz, oddech szerokiej perspektywy, wrażliwość na rytm. W trakcie organizowanych onegdaj systematycznie Biennale można było zobaczyć czarno-białe fotogramy, unikatowe kadry, znakomite, wpisane w historię sztuki mistrzowskie ujęcia. Zupełnie odmienne, od powszechnie obowiązującego, traktowanie tematu, pejzażu i krajobrazu, dalekie od udziwnień, zabiegów formalnych, złudnej manipulacji.

Pola w okolicach wsi Lipa. Pogórze Szydłowskie

Tak naprawdę to kielczanie, bodaj pierwszy raz w historii fotografii potraktowali wszystko to co widać przez wizjer, jako materiał do analizowania struktury form spotykanych w terenie. Powstały w ten sposób kapitalne serie dokumentacyjne sprowadzające się do rejestracji pionów i poziomów, geometryzacji podkieleckich zagonów, miedz i pól. Dzięki Kieleckiej Szkole Krajobrazu, przez spojrzenie Mistrzów wędrujących z piekielnie ciężkim osprzętem po świętokrzyskich pagórach nastąpił powrót do źródeł, do fotografowania natury i krajobrazu w sposób prosty, czysty i – co tu ukrywać - czytelny.

Góry Świętokrzyskie, jak powszechnie wiadomo różnią się zdecydowanie od Beskidów, Karkonoszy, Bieszczadów nie mówiąc już o Tatrach. Estetyka spojrzenia na rodzimy krajobraz sprowadza się w KSK do fotografowania rytmu zaoranych skib, przyprószonych śniegiem pól, tworzonych przez panią naturę powtarzalnych niczym matematyczne sinusoidy synklin i antyklin.

Probołowice - wiosna na Ponidziu

Oczywiste, że takie spojrzenie na powszechny w twórczości artystycznej temat zaowocowało natychmiast retorsjami i ostrą, nie pozbawioną złośliwych akcentów, krytyką.

Przeciwnicy Kieleckiej Szkoły Krajobrazu ukuli formułę, że klasyczne zdjęcie wpisujące się w kanony tego nurtu, wykonać można wyłącznie ze zbocza góry Klonówki w paśmie Masłowskim. Rośnie tam wysoka sosna, wystarczy wdrapać się na to drzewo, wyciągnąć z plecaka kamerę i obiektyw skierować w stronę doliny. Potem tylko nacisnąć spust i zdjęcie odpowiadające wszelkim wymogom estetycznym jest gotowe.

Miedze w okolicach Probołowic. Ponidzie

Bywało, że zapiekli przeciwnicy KSK ganiali po stoku z siekierami i cieli do pniaka napotykane iglaki, by raz na zawsze unicestwić podstawowy element warsztatowy kielczan. Zabiegi zostały ostatecznie ukrócone, gdy w odpowiednim miejscu na Klonówce dwóch fotografików wybetonowało podest z wyraźnymi odciskami obutych w kamasze stóp. To miejsce, to ustawienie nogi, to spojrzenie w przestrzeń sprawia, iż każdy, kto zabłądzi w świętokrzyskie, może na własnej skórze przekonać się o co chodzi w kieleckim spojrzeniu na krajobraz, pejzaż, panoramę...

Probołowice - symetria pól

Monografia przygotowana przez Pawła Pierścińskiego i Jerzego Piątka, który dokonał selekcji ogromnego materiału to dokument o kapitalnym znaczeniu. Unikatowy almanach prawie dwustu czarno-białych fotogramów. Książka, która działających dzisiaj w krajobrazach uczy nie tylko spojrzenia, ale nade wszystko – pokory. Z tego względu należy wydany w Kielcach album, chociażby przewertować...

Paweł Pierściński - "Kielecka Szkoła Krajobrazu" Agencja Reklamowo – Wydawnicza Fine Grain Kielce 2002 ISBN 83 – 9116130-2-X ss. 200 oprawa twarda.