Byt wsi zasadzał się na prawie wołoskim dotyczącym osiedleń w dolinach górskich rzek. Ludność Jurgowa trudniła się hodowlą, pasterstwem i wyrębem lasów. Wypas bydła, a zwłaszcza owiec odbywał się na halach tatrzańskich oraz w niedalekiej okolicy. Rolnictwo było tu całkiem nieopłacalne z powodu bardzo kiepskich gleb i surowego klimatu (krótki okres wegetacji).

Jurgów mógł się jednak, już w XVII w. pochwalić posiadaniem młyna, tartaku i olejarni - był więc gospodarczym "potentatem" w okolicy, a stada owiec liczyły podówczas kilka tysięcy sztuk.

Szałas na Polanie Podokólne

W wyniku regulacji granic Jurgowianie utracili wiele terenów pasterskich i przenieśli swoje szałasy na Polanę Podokólne (2 km od wsi w kierunku przejścia granicznego). Dziś stanowią one unikatowy zespół budownictwa tego typu, niszczejący niestety w zastraszającym tempie. Obiekty są w rękach gazdów i podlegają ich prywatnemu "widzi-mi-się". Na łąkach w ich otoczeniu można by zebrać okazy do bogatego zielnika. Letnią porą, kiedy usiądzie się pod okapem jednego z szałasów, doświadcza się oszałamiających ziołowych zapachów i ptasio-pszczelego koncertu, bowiem polana oparta jest o ścianę lasu oddzielającego ją od koryta Białki...

A jeśli przypadkiem nawiedzi nas mieszkaniec Jurgowa, zwłaszcza w wieku wskazującym na bogate życiowe doświadczenie, mamy szansę wsłuchać się w specyficzny rodzaj gwary, odmienny nieco od zakopiańskiej, z naleciałościami słowackimi.