Sporo pokazów konkursowych odbywa się we wnętrzach, jednak najważniejsza część festiwalu rozgrywa się na ulicach Milówki, Jeleśni, Rajczy i Węgierskiej Górki.

Malownicze, rozśpiewane i rozdokazywane grupy przebierańców widoczne są niemal na każdym kroku. Turonie, anioły, lajkoniki, królowie, komendanci, fryzjerzy, panny młode, generałowie, kostuchy, diabły, żołnierze, Żydzi, kominiarze to tylko część postaci z barwnego korowodu, które można spotkać, bawiąc w Milówce lub innych wsiach Beskidu Żywieckiego podczas „Godów".

Kulminacyjnym punktem uroczystości są odbywające się pod gołym niebem (ostatnio na placu przed Domem Strażaka w Milówce) pokazy wszystkich zespołów biorących udział w konkursie. Muzyka, śpiew, kolorowe stroje, tańczące postaci, zima i śnieg... Milówka w najlepszym wydaniu.

Warto nadmienić, że występom zespołów folklorystycznych towarzyszą różnego rodzaju imprezy dodatkowe, jak choćby konkurs trzaskania z bata, pokaz przędzenia wełny, świniobicie, darcie pierza, czy prógowacka (degustacja potraw regionalnych).

Będąc w Milówce, warto odwiedzić tzw. Starą Chatę, jeden z najstarszych domów w polskich Beskidach. Została ona zbudowana w 1739 r., a obecnie jest wykorzystywana przez Gminny Ośrodek Miejski do prezentacji wystaw czasowych.

Walory krajobrazowe Milówki prezentujemy poniżej:

„Naszą piękną Milówkę otaczają góry
Na których osiadają biało - czarne chmury.

Z jednej strony Barania na wedecie stoi
Przed wiatrami zasłania, nic się ich nie boi...

Z drugiej strony spogląda Prusów zadumany
Po którym w lecie chodzą krowy i barany.

A w kierunku zachodnim piękna Syberyja
Po której narciarz zimą telemarki zwija.

Od południa Zabawa stoi jakby wryta
Jej zielona murawa kwiatami pokryta

A w dolinie nad Sołą, nad jej jasnym brzegiem
Stoją domki drewniane dość krzywym szeregiem.

Ref. Oj, dana, pamiętaj słówka:
Najpiękniejsza na świecie jest nasza Milówka!"

(Fragment „Pieśni o Milówce" autorstwa Józefa Szczotki)