» Kościół p.w. św. Dominika w Turobinie
Galeria: Lubelszczyzna Włącz pokaz slajdów
|
Tytuł zdjęcia: Kościół p.w. św. Dominika w Turobinie
| Data dodania: 2009-11-17 |
| Zgłoś uwagi |
Zgłoś uwagi
Opis: Pierwszy kościół, p.w. Wszystkich Świętych, wybudowano w 1430 r. Został on spalony przez Tatarów w 1509 r. Obecnie istniejący wzniesiono w 1530 r. p.w. św. Dominika. Fundatorami była rodzina Górków. Został on konsekrowany przez bpa Jakuba Buczackiego w 1530 roku. W latach 1574-1595 był zamieniony na zbór kalwiński. W latach 1620-1623 rozbudowali go Tomasz i Elżbieta Zamojscy (budowniczy Jan Wolff - dobudowana nawa główna i dwie boczne kaplice). Po sprofanowaniu przez Kozaków rekonsekrowany przez bpa Mikołaja Świrskiego w 1650 roku. Dwa razy niszczyły go pożary: pod koniec XVII w. i w 1951 roku. Wielokrotnie był remontowany w XVIII i XIX w., a także po II wojnie światowej - szczególnie w latach 80-tych (okres pracy ks. Dziekana Franciszka Cymborskiego). Od 1999 roku do chwili obecnej stale trwają w nim prace konserwatorskie i renowacyjne. Od tego czasu proboszczem parafii jest ks. dziekan Władysław Trubicki. Kościół murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, w stylu renesansu lubelskiego (z elementami późno-gotyckimi). Prezbiterium gruntownie przebudowane w 2005 r. (wymiana na nowe - z granitu: posadzka, ołtarz, ambonka i pulpit). Przy prezbiterium zakrystia, przy nawie dwie kaplice (od północy i południa), na suficie sztukaterie. Kościół wyposażony w 5 ołtarzy.
Lubelszczyzna
Lubelszczyzna to ogromna i urozmaicona kraina położona na prawym brzegu Wisły. Jej krajobraz tworzy, przede wszystkim, Wyżyna Lubelska, która zajmuje jej środkową część. Lubelszczyzna obejmuje także część Kotliny Sandomierskiej oraz skrawek Roztocza.
Swoją nazwę zawdzięcza głównemu miastu regionu, którym jest Lublin. Większość terenów Lubelszczyzny to użytki rolnicze. Długie, obłe pagóry pokryte szachownicą pól to charakterystyczny i malowniczy obrazek tej krainy. Na tym tle wyróżniają się okolice Wąwolnicy i Kazimierza Dolnego, gdzie występuje największe nagromadzenie wąwozów lessowych w Europie (11 km na 1 km kwadratowy). Najbardziej wartościowym przyrodniczo obszarem Lubelszczyzny są, bez wątpienia, Lasy Janowskie, w których znajdują się duże obszary stawów hodowlanych (zwłaszcza w pobliżu Malińca).
Do najciekawszych miejscowości należy zaliczyć sam Lublin, Kazimierz Dolny, Janowiec, uzdrowisko Nałęczów, Kozłówkę oraz Puławy.
Swoją nazwę zawdzięcza głównemu miastu regionu, którym jest Lublin. Większość terenów Lubelszczyzny to użytki rolnicze. Długie, obłe pagóry pokryte szachownicą pól to charakterystyczny i malowniczy obrazek tej krainy. Na tym tle wyróżniają się okolice Wąwolnicy i Kazimierza Dolnego, gdzie występuje największe nagromadzenie wąwozów lessowych w Europie (11 km na 1 km kwadratowy). Najbardziej wartościowym przyrodniczo obszarem Lubelszczyzny są, bez wątpienia, Lasy Janowskie, w których znajdują się duże obszary stawów hodowlanych (zwłaszcza w pobliżu Malińca).
Do najciekawszych miejscowości należy zaliczyć sam Lublin, Kazimierz Dolny, Janowiec, uzdrowisko Nałęczów, Kozłówkę oraz Puławy.
