» Brama do fortu

Opis: Gdy 7 września 1939 roku wojska niemieckie zajęły Toruń, stał się on częścią składową Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie (Reichsgau Danzig-Westprueussen). Była to jedna z trzech niemieckich jednostek administracyjnych utworzonych w obrębie północnych, zachodnich i południowych obszarów państwa polskiego, które na mocy dekretu Adolfa Hitlera z 8 października 1939 roku został bezpośrednio włączony do Trzeciej Rzeszy. Najważniejsza władza administracyjna Okręgu spoczywała w tym momencie w rękach namiestnika i zarazem gauleitera NSDAP  Alberta Forstera (był on odpowiedzialny za realizację polityki narodowościowej na podległym mu terenie i odpowiadał wyłącznie przed centralnymi władzami partii). Jeszcze przed wojną bezwzględnie zwalczał opozycję polityczną, angażował się w prześladowanie ludności żydowskiej i szykany wobec polskich mieszkańców. Po napaści Niemiec na Polskę odpowiadał z utworzenie obozu koncentracyjnego w Stutthofie; natomiast toruński Fort VII, w którym Niemcy stworzyli obóz, a straż początkowo sprawowali żołnierze Wehrmachtu, chociaż SS i policja posiadały prawo nieograniczonego wstępu na teren fortu, również i tu jego paramilitarny oddział Selbstschutzu Równocześnie ze zniesieniem administracji wojskowej na okupowanych obszarach, 26 października 1939 roku, obóz został oficjalnie przejęty przez paramilitarny oddział Selbstschutzu. To wówczas na komendanta tego fortu mianowany został miejscowy Niemiec, z zawodu stolarz  Karl Friedrich Strauss, a jego zastępcą został Bronisław (Bruno) Schönborn. Członkowie Selbstschutzu wyłapywali każdego, kto sprzeciwiał się III Rzeszy i więzili, najpierw w Forcie VII, a potem wywoził do lasu Barbarki, skąd już nigdy nikt nie powracał. Historycy uważają, że Albert Forster, działając tylko na swoim terenie w Polsce, miał na sumieniu życie znacznie ponad sto tysięcy osób. W obliczu postępów Armii Czerwonej, wiosną 1945 roku, uciekł on z Gdańska (gdzie była jego stała siedziba) i dotarł do Hamburga. Został jednak ujęty przez Brytyjczyków i ponad rok później, wydany Polsce. W kwietniu 1948 roku został osądzony w Gdańsku przez Najwyższy Trybunał Narodowy, który uzasadniając wyroku śmierci na tym zbrodniarzu, stwierdził, że człowiek ten był fanatycznym wyznawcą hitleryzmu, pozbawionym wszelkich cech człowieczeństwa. Na zdjęciu: Brama do Fortu VII w Toruniu.