» Kościół w Nowym Wiśniczu

Opis: Początek historii parafii w Nowym Wiśniczu związany jest z rodem Lubomirskich. To Stanisław Lubomirski, założyciel miasta, ufundował wiśnicką świątynię. Parafia w Nowym Wiśniczu została wydzielona przez biskupa Marcina Szyszkowskiego 6 maja 1620 roku z parafii w Starym Wiśniczu. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP konsekrował 11 sierpnia 1647 r. ks. bp Wojciech Lipnicki. Na terenie parafii, w Połomiu Dużym znajduje się kaplica pw. bł. Brata Alberta. Do parafii należą mieszkańcy Nowego Wiśnicza, Kopalin, Leksandrowej, Łomnej, Olchawy i Połomia Dużego  razem ponad 5000 wiernych. Architektura kościoła: Wiśnicki XVII-wieczny kościół parafialny wraz z plebanią i dzwonnicą został zbudowany w latach 1616  1621 z fundacji Stanisława Lubomirskiego, wojewody krakowskiego, przy współudziale architekta Macieja Trapoli. Jest budowlą murowana z kamienia, jednonawową, prostokątną, z zakończonym półkolisto prezbiterium otoczonym obejściem, w którym mieści się przedsionek, zakrystia i dawny skarbczyk. Od strony północnej posiada przybudówkę z połowy XVIII wieku. Na elewacji frontowej, po bokach głównego wejścia znajdują się w niszach figury świętych Piotra i Pawła. Wnętrze kościoła sklepione jest kolebkowo. W bogato złoconym ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Lewy ołtarz boczny został poświęcony Najświętszej Maryi Pannie, a prawy  Sercu Pana Jezusa. Prezbiterium od nawy dzieli tęcza z Krzyżem podtrzymywanym przez putta. Organy i chór muzyczny na szerokiej arkadzie z wysuniętymi skrzydłami połączony jest z konfesjonałami. Wyposażenie kościoła  ołtarz główny, ołtarze boczne, sedillia w prezbiterium oraz Ukrzyżowanie w tęczy pochodzą z 3 ćwierćwiecza XVII w. Kościół rozbudowano w XVIII w. W 1863 r. spłonęły dachy świątyni, w 1867 r. kościół odnowiono. Na uwagę zasługują także: częściowo drewniana, a częściowo mosiężna chrzcielnica z XVII w., zgodnie z nowymi przepisami liturgicznymi przeniesiona spod chóru obok prezbiterium, XVII-wieczne tabernakulum, witraże zaprojektowane przez Zygmunta Glogera a w 2005 roku uzupełnione w pozostałych oknach przez prof. Czesława Dźwigają, marmurowe epitafia: księdza Adama Sztametha z Nadrenii zm. 1679 r. Jana Knorowicza zm. 1710 r. oraz wykonane w brązie przez prof. Czesława Dźwigaja: ks. Józefa Białki, ks. Mariana Janiszewskiego. Również dziełem profesora jest wykonana z brązu, bogato rzeźbiona podstawa pod paschał. Na uwagę zasługują również obrazy: Ścięcie św. Jana Chrzciciela z XVII w., św. Józef w bocznym ołtarzu z XVII w., obraz pochodzący ze zniszczonego kościoła karmelitów bosych, św. Sebastian z XVII w. oraz stacje drogi krzyżowej. W 1962 r. A. Marczyński wykonał polichromię wnętrza. W latach 70-tych XX wieku przeprowadzono konserwację wyposażenia kościoła pod kierunkiem Stanisława Stelmacha. W ostatnich latach w Kościele p.w. Wniebowzięcia NMP przeprowadzono pełen zakres prac konserwatorskich o charakterze zarówno technicznym jak i estetyczno  plastycznym. W bocznej kaplicy Miłosierdzia Bożego umieszczona jest Pieta, obraz namalowany w roku 1925 przez Stanisława Klimowskiego. Własnością parafii w Nowym Wiśniczu jest również obraz Wskrzeszenie Łazarza, namalowany w 1867 r. przez Jana Matejkę. Obok kościoła znajduje się zabytkowa plebania fundacji Lubomirskich z XVII w., z wieżą, która niegdyś pełniła funkcję dzwonnicy. Dzisiaj trzy dzwony ufundowane w 1957 r. rozbrzmiewają z dzwonnicy znajdującej się w kamiennym murze od strony zachodniej. Plac kościelny wraz z plebanią otoczony jest murem z dwoma kruchtami i wspomnianą wcześniej kamienną dzwonnicą. Na placu kościelnym stoi pomnik Jana Pawła II ufundowany przez parafian w 75 rocznicę urodzin Ojca Świętego i figura Matki Bożej Apokaliptycznej. Oba monumenty są autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. Na zachód od kościoła znajduje się pomnik Chrystusa Króla, ufundowany na Rok Jubileuszowy 2000, również autorstwa prof. Dźwigaja.