» Skarbonka

Opis: W Muzeum Historii Torunia (ul. Łazienna 16) m.in. prezentowana jest skarbonka Kasy Chorych Bractwa Czeladzi Murarskiej z 1821 roku (na zdjęciu). I choć cechy powstawały krótko po lokacji miasta, to nie wszystkie rzemiosła stworzyły własną organizację od razu. Rzemieślnicy nie zrzeszonych branż, chcąc mieć jakieś wsparcie i pomoc, zapisywali się do jakiegoś już istniejącego cechu. W 1398 roku na terenie Starego Miasta Torunia działało już 41 cechów, z których największe w swoich szeregach skupiały po kilkadziesiąt rzemieślników; podobnie przebiegał proces tworzenia się cechów na terenie Nowego Miasta Torunia. Ten wielki rozwój rzemiosła toruńskiego zahamowany został na początku XV wieku, kiedy to ciągłe wojny zakonu krzyżackiego z Polską utrudniały w dużym stopniu dowóz surowców oraz hamowały zbyt produktów wytworzonych w mieście. Drugi okres rozkwitu toruńskiego rzemiosła cechowego przypada na wiek XVI. Szczytowy swój rozwój rzemiosło toruńskie przeżywa w połowie XVII wieku, kiedy to w mieście działały 53 cechy skupiające ponad 60 rzemiosł. Kolejny kryzys w toruńskim rzemiośle przyniosły wojny szwedzkie, a wojna północna pogłębiła tylko ten stan. Kolejny cios toruńscy rzemieślnicy otrzymali w XVIII wieku pierwszym rozbiorem Polski, w wyniku którego Prusacy oddzielili Toruń od Drwęcy oraz zamknęli nieomal wszystkie drogi łączące miasto z Polską. W 1793 roku nastąpił II rozbiór Polski, a Toruń wcielony został do państwa pruskiego. Mimo wszystkich tych trudności pod koniec XVIII wieku na terenie Torunia działało jeszcze 69 zawodów skupionych w 44 cechach. Dopiero od początku XIX wieku obserwuje się zmniejszenie ich ilości.