» Historia ulicy Szerokiej

Opis: Ulica Szeroka w Toruniu  to jedna z tych ulic, której na przestrzeni lat i wieków zmieniano nazwę. I tak: po 1251 roku, kiedy powiększeniu uległ obszar Starego Miasta Toruń, odcinek obecnej tej ulicy od Rynku Staromiejskiego do ul. Szczytnej (z lewej) i Łaziennej (z prawej) strony, nazywano ul. Rymary (ten odcinek ulicy zamieszkiwali rymarze i siodlarze, stąd nazwa ulicy). Od tego skrzyżowania dalej na wschód, tuż za kolejnym skrzyżowaniem z ul. Podmurną, stała miejska brama, nazywana Wielka, Dobrzyńska albo Kotlarska i to ona zamykała obszar Starego Miasta, a ten odcinek (dzisiejszego deptaka) nazwano ul. Wielką; początkowo miała charakter wyłącznie kupiecki, dopiero w połowie XV wieku zaczęli osiedlać się tu także rymarze i siodlarze oraz inni rzemieślnicy i pewnie dlatego jeszcze w tym stuleciu nazwa Wielka pojawiła się na całym odcinku dzisiejszego deptaka ul. Szerokiej. Po wkroczeniu do Torunia w 1806 roku wojsk Napoleona I Bonapartego, całą ulicę nazwano imieniem cesarza Francji, ale od 1816 roku do lat osiemdziesiątych XIX wieku nosiła już imię króla pruskiego  Fryderyka Wilhelma. Jej architekturę zdominowały wówczas okazałe, wielopiętrowe kamienice, wzniesione w latach 1875  1914 w stylu neohistorycznym, secesji czy modernizmu, zresztą przeważnie na zrębach gotyckich lub nieco późniejszych. Kiedy Toruń przestał już być pruskim miastem, ulica otrzymała nazwę Szeroka i tak jest po dzień dzisiejszy, za wyjątkiem okresu "wściekłego" komunizmu, kiedy to przybrała nazwę Stalingradzka, ale w 1956 roku miejskie władze pod wpływem "odwilży" zrezygnowały z patrona tej ulicy i przywróciły poprzednią nazwę. Na zdjęciu: Fragment ul. Szerokiej (w średniowieczu Rymary) w kierunku Rynku Staromiejskiego.