» Współczesne dźwigi

Opis: To może zdziwić każdego, ale dźwigi budowlane pojawiły się na świecie już ponad 4 tys. lat temu. Oczywiście  nie wyglądały one jak te, którymi się dzisiaj posługują budowlańcy, jednak te w bardzo prostej formie na tyle były skuteczne, że z ich pomocą zbudowano wspaniałe piramidy w Egipcie. A trzeba wiedzieć, że już pod koniec VI wieku p.n.e. został opracowany żuraw przez starożytnych Greków, którym podnoszono ciężkie ładunki. To wtedy za pomocą pierwszych żurawi wznoszono kamienne świątynie greckie. Jednak rozkwit technologii dźwigowej przypadł na czasy Cesarstwa Rzymskiego i to Rzymianie  przejmując od Greków koncepcję  rozwinęli ją. A już wtedy te najprostsze starożytne konstrukcje pozwoliły na zwiększenie maksymalnego udźwigu nawet o kilkadziesiąt razy. Wszystko dzięki temu, że ten podstawowy model wyposażyli w trzy koła pasowe, a ten bardziej zaawansowany  w trzy zestawy, każdy po pięć kół pasowych. W średniowieczu na znaczeniu zyskały żurawie z tzw. kołem deptakowym. Ale zarówno starożytne, jak i średniowieczne konstrukcje dźwigowe wykonane były z drewna oraz wytrzymałych lin i były przystosowane do podnoszenia ładunku wyłącznie w pionie. Dźwigi obrotowe, pozwalające na obracanie ładunku, pojawiły się dopiero w XIV wieku, jednak były wykorzystywane przede wszystkim w portach. Jeden z pierwszych żurawi na podwoziu Tilling-Steven wyprodukowano w angielskiej firmie COLES w 1918 roku, a w roku 1949 skonstruowano pierwszy samojezdny żuraw wieżowy TK 10; opracowali go inżynierowie z niemieckiej firmy Liebherr; dźwig był łatwy w transporcie, a także w montażu i demontażu. Obecnie dźwigi nie przypominają tych dawnych konstrukcji. Wtedy podstawowym materiałem przy ich budowie były liny oraz drewno; obecnie drewno wyparte zostało przez metal. Dawniej praca ludzkich mięśni umożliwiała obsługę żurawia  dziś zaawansowane technologie pozwalają nawet na zdalne sterowanie dźwigiem, a praca maszyn opiera się na elektrycznych silnikach napędowych. Na zdjęciu: Dźwigi na powstającym w Toruniu nowym osiedlu JAR, częściowo już zamieszkałym w północnej części miasta.