» Stodołą z 1841 r
Galeria: Wielka Nieszawka Włącz pokaz slajdów
|
Opis: W Olenderskim Parku Etnograficznym w Wielkiej Nieszawce odtworzono fragment krajobrazu kulturowego nadwiślańskiej wsi z przełomu XIX i XX wieku. Na powierzchni ponad 5 ha, zrekonstruowano tzw. "rzędówkę bagienna" wieś o najbardziej charakterystycznym układzie dla olenderskiego osadnictwa. Są tu trzy pełne zagrody z XVIII i XIX wieku, stojące w otoczeniu łąk i pól uprawnych, sadów i ogródków, które pielęgnowane są przez pracowników etnograficznego parku. Teren ten nabiera tym większej autentyczności, gdy widzi się drogę łączącą poszczególne zagrody obsadzoną drzewami owocowymi, rowy odwadniające wierzbami, a poszczególne siedliska przyzagrodową wysoką zielenią.
Więcej na temat menonitów i tego wyjątkowego muzeum można dowiedzieć się z artykułu pt. "Olenderski Park Etnograficzny", jaki opublikowałem w ekskluzywnym miesięczniku krajoznawczo-turystycznym POZNAJ SWÓJ KRAJ (nr 4-6/2019). Polecam tę lekturę.
Na zdjęciu: Stodoła z Wielkiego Wełcza pochodząca z 1841 r.
Wielka Nieszawka
Wielka Nieszawka to obecnie podtoruńska gminna wieś z siedzibą władz gminy, ale do 1954 r. przynależała do gminy Podgórz. Leży w centrum województwa kujawsko-pomorskiego, w powiecie toruńskim, na lewym brzegu Wisły, w rozszerzeniu Doliny Wisły zwanym Kotliną Toruńską; przez wieś przepływa dolny odcinek Strugi Zielonej. Swoje ukształtowanie terenu wieś zawdzięcza zlodowaceniu północnopolskiemu. Wydmy śródlądowe, jakie się tu rozciągają, są jednym z najlepiej wykształconych kompleksów w Polsce. Ze względu na lesistość i znaczne zwydmienie, teren gminy jest obszarem chronionego krajobrazu.
