» Już w epoce brązu
Galeria: Złotoria Włącz pokaz slajdów
|
Opis: Miejscowość Złotoria granicząca z Toruniem, leżąca obecnie w woj. kujawsko-pomorskim, jako posiadłość biskupów kujawskich wpisała się dopiero w XIII wieku i za taką uznaje akt mistrza ziemskiego Hermana Balka z 1230 roku, a potwierdza to Konrad książę krakowski i łęczycki w 1242 roku. Nie wiadomo jednak do dziś, czy nazwa wsi pochodzi od szlacheckiego herbu Złoty Ryj, czy może ma związek z wydobywaniem złota z dna Drwęcy rzeki tworzącej granicę z sąsiednią wsią Kaszczorek (dziś dzielnicą Torunia). Ale pomijając to wszystko trzeba mieć tę świadomość, że ślady bytowania ludzi w tym miejscu pochodzą z lat 1800 800 p.n.e., a więc z epoki brązu.
Na zdjęciu: Złotoryjskie pola tuż przy przepływającej Drwęcy.
Złotoria
Złotoria to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Lubicz. W 1242 r. należała do biskupów włocławskich, a w 1262 r. lokowana została na prawie niemieckim. Administracyjnie należała do ziemi dobrzyńskiej, a od 1379 r. była już we władaniu Władysława Opolczyka z dynastii Piastów, który w 1391 r. przekazał wieś Krzyżakom. W maju 1411 r. doszło w Złotorii do wymiany opieczętowanych dokumentów I pokoju toruńskiego.
