» Zespół klasztorny benedyktynek z kościołem p.w. Wszystkich Świętych.

Opis: Rokokowa fasada kościoła Wszystkich Świętych uznawana jest jedną z najpiękniejszych w Polsce. Świątynia przez wiele lat opiekowały się siostry mieszkające w pobliskim klasztorze. Poza tym prowadziły aptekę, szpital, rozdawały żywność ubogim. Kościół i klasztor zamknięto w 1854 roku, gdyż władzom carskim nie podobało się prowadzenie polskiej szkoły przez zakonnice. Powoli budynki ulegały dewastacji. Kościół odrestaurowano w latach 194447, utracił on jednak swoje oryginalne wyposażenie. Podstawą fundacji był bogaty spadek, jaki odziedziczyła starościanka drohicka Zofia Kiszczanka, zakonnica toruńskiego klasztoru benedyktynek. Budynki pierwszego kościoła i klasztoru wzniesione w 1623 roku były drewniane. Około 100 lat później wzniesiono murowane. Mimo skasowania konwentu w 1856 roku i przeniesienia klasztoru do Wilna, cztery siostry powróciły i wraz z kilkoma innymi zakonnicami zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia z Wilna i Ciechanowca pozostały tu do 1864 roku, kiedy kościół i budynki klasztorne przejęły władze świeckie. W latach 1941-1944 kościół pełnił funkcję parafialnego, następnie kaplicy pogrzebowej. Od 1957 ponownie objęły go benedyktynki i odbudowały na zachowanych fundamentach dwa z pierwotnych trzech skrzydeł. Trzecie dobudowano w 1992 roku. źródło: KAI