Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Wybudowany w latach 1913-1924 wg projektu architekta Stefana Szyllera. Konsekrowany 8 czerwca 1924 r. przez bpa Adolfa Jełowieckiego. Usytuowany na szczycie wzgórza,które dominuje nad wsią.Ma on 40m długości, 24m szerokości,zaś wieża - 55m wysokości.Jest on rzadkim przykładem stylu neogotyckiego. Obiekt nieregularnością bryły nawiązuje do romantycznej wersji neogotyku,mającej źródło w XIX w. Natomiast ceglaną fakturą nieotynkowanych elewacji łączy się z tradycją nurtu gotyku nadbałtyckiego. Zbudowany z cegły, dachy pokryte blachą miedzianą. Jest orientowaną, trójnawową halą z pięcioprzęsłowymi nawami, na rzucie wydłużonego prostokąta. Ma wysoką wieżę wyrastającą po północno-zachodnim narożniku korpusu posiadającą rzut kwadratu; jest pięciokondygnacyjna, w dole czworoboczna a w najwyższej kondygnacji ośmioboczna i zwieńczona smukłą iglicą. Prostokątne prezbiterium z trójboczną absydą. Korpus świątyni jest o połowę niższy od wieży, pokrywa go dwuspadowy dach. Po bokach wschodniego szczytu korpusu ujmują go dekoracyjne sterczyny w formie wieżyczek, a z wierzchołka wyrasta wieżyczka sygnaturki. Prezbiterium jest niższe i węższe od korpusu, dwuprzęsłowe, nakryte dachem dwuspadowym, a nad absydą trójpołaciowym. Kaplica i zakrystia, usytuowane po obu stronach prezbiterium są z kolei niższe od prezbiterium i osłonięte dachami pulpitowymi. W kościele występują zróżnicowane sklepienia: krzyżowo - żebrowe w nawach, prezbiterium oraz zakrystii i kaplicy; w kruchtach gwiaździste, a kolebkowe w przedsionku kruchty głównej./opis ze strony Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej/
Lubelszczyzna to ogromna i urozmaicona kraina położona na prawym brzegu Wisły. Jej krajobraz tworzy, przede wszystkim, Wyżyna Lubelska, która zajmuje jej środkową część. Lubelszczyzna obejmuje także część Kotliny Sandomierskiej oraz skrawek Roztocza.
Swoją nazwę zawdzięcza głównemu miastu regionu, którym jest Lublin. Większość terenów Lubelszczyzny to użytki rolnicze. Długie, obłe pagóry pokryte szachownicą pól to charakterystyczny i malowniczy obrazek tej krainy. Na tym tle wyróżniają się okolice Wąwolnicy i Kazimierza Dolnego, gdzie występuje największe nagromadzenie wąwozów lessowych w Europie (11 km na 1 km kwadratowy). Najbardziej wartościowym przyrodniczo obszaremLubelszczyzny są, bez wątpienia, Lasy Janowskie, w których znajdują się duże obszary stawów hodowlanych (zwłaszcza w pobliżu Malińca).
Do najciekawszych miejscowości należy zaliczyć sam Lublin, Kazimierz Dolny, Janowiec, uzdrowisko Nałęczów, Kozłówkę oraz Puławy.
Skomentuj
Opcja tylko dla zalogowanych
Komentarze:
Dziękuję pięknie za bardzo miłe słowa:):)Pozdrawiam serdecznie:)
Cudowny widok.Mam wrażenie,że oglądam wspaniały obraz, malowany na płótnie.Nawet ten maleńki,seledynowy domeczek jest pięknie wkomponowany w całe tło.Pozdrawiam Cię Aniu bardzo serdecznie.
Autor: Anna B. Dodano: 2012-08-15 20:12:17