» Fragment Fortu VII

Opis: W latach 1880  1883, na powierzchni 19 ha (grunta wykupione zostały od osób prywatnych), na planie pięciokąta, wybudowany został  jako główny  standardowy fort artyleryjski; wszedł w skład pruskiej Twierdzy Toruń i do 1920 roku był to Fort IV im. Fridricha der Grosse (Gro˛e)  w latach 1740  1786 był on królem Prus, nazywany też Starym Fritzem; to Fryderyk II Wielki z dynastii Hohenzollern, który uważał siebie za pierwszego sługę państwa i to za jego panowania Prusy stały się piątą potęgą w Europie po Francji, Wielkiej Brytanii, Austrii i Rosji. Masyw fortu w kształcie odwróconej litery T leży w głębokiej kotlinie i otoczony jest fosą obrzeżoną murem samego fortu z jednej strony, z drugiej zaś  innym murem, wysokim na 6-7 metrów. Koszary znajdowały się zarówno z prawej, jak i z lewej strony ramion fortu. W ziemi umiejscowiono niższą kondygnację, a okna wyższej, równają się z ziemią na wysokości drogi, od której odgradzały dwie żelazne bramy wejściowe. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, fort przeszedł kolejną modernizację: pomieszczenia mieszkalne wyposażono w pancerne okiennice, a sam fort wzmocniono metrową warstwą betonu, dzięki czemu mógł wytrzymać atak pociskami nawet do 150 mm; nigdy jednak nie nadarzyła się taka okazja, by się o tym przekonać. W 1911 roku fort otoczony został ogrodzeniem z drutu kolczastego, zaś teren wokół  obsadzono taką roślinnością, która dobrze by maskowała obiekt. Wcześniej jednak, bo w roku 1898, zrezygnowano z oświetlenia za pomocą lamp naftowych, gdyż wprowadzono tu elektryczność, dzięki czemu, znacznie poprawił się komfort wszystkim przebywającym w betonowych pomieszczeniach, ale i na zewnątrz, gdy zapadł mrok. Prąd dochodził z toruńskiej Elektrowni Miejskiej, co wiązało się z postawieniem transformatora napowietrznego, który stanął przy wejściu do warowni. Na zdjęciu: Fragment Fortu VII.