» Gmerek Tiedemanna Pape

Opis: W toruńskiej alei gmerków (jest to odcinek ul. Żeglarskiej od ul. Kopernika do ul. Rabiańskiej) w 2007 roku w chodnikowe płyty wmontowano znaki handlowe różnych średniowiecznych toruńskich kupców, którzy wyróżniali się swoją działalnością. Prezentowany na załączonej fotografii gmerek  to znak handlowy toruńskiej patrycjalnej rodziny Pape (Papaw, Papa, Papen, Pappe  taka pisownia tego nazwiska pojawiała się także), przybyłej do Torunia już na początku istnienia tego miasta, a więc w XIII wieku, opuszczając swoją Lubekę. Największą pozycję w mieście na polu działalności politycznej i społecznej, poszczególni członkowie tego rodu osiągali na przełom XIV i XV wieku. A sukces ten zapoczątkował Johan I (zmarł jeszcze przed 1332 r.), który był rajcą Starego Miasta Torunia, a w latach 1308  1320 pełnił już funkcję burmistrza tego miasta. Jego następca  Teideman I Pepe, nazywany ojcem kościoła św. Jana (obecnie św. św. Janów), od 1347 roku był rajcą staromiejskim, a od 1359 roku  burmistrzem. To majętny człowiek, który dorobił się na handlu miedzią i złotem. Pierwszej pożyczki pieniężnej udzielił hrabiemu Holandii  Wilhelmowi IV, potem, w lutym 1344 roku (wraz z innymi wierzycielami z państwa krzyżackiego), udzielił temu hrabiemu kolejnej pożyczki na litewską wyprawę. W 1351 roku był witrykiem kościoła świętojańskiego (jako świecka osoba współzarządzał majątkiem kościelnym, troszczył się o jego utrzymanie oraz bieżące potrzeby). To za jego pośrednictwem pieniądze należne papiestwu trafiły z Polski (i Skandynawii) do Brugii. Inni członkowie tej rodziny także mieli wysokie pozycje społeczne, bo np. młodszy brat Tiedemana I  Eberhard I (zmarł w 1374 r.) w 1364 roku był ławnikiem, a w latach 1370  1374 pełnił funkcję rajcy. Podobnie jak jego brat, uczestniczył w transakcjach finansowych, związanych z udzieleniem pożyczki rycerstwu z zachodniej Europu na litewskie eskapady wojskowe. Jego syn  także Eberhad (II), który zmarł po 1401 r., od 1390 roku był ławnikiem, a w 1394 roku został rajcą. Wcześniej, bo od 1388 roku stał się właścicielem majątku Wytrębowice pod Toruniem; to on był fundatorem ołtarza Trzech Króli i Świętego Krzyża w toruńskim kościele świętojańskim; prawdopodobnie (bo tego nie zbadano na 100%) miał syna Eberharda IV, natomiast Eberhard III (zmarł po 1415 r.) i był synem Tiedelmana I. Z kolei Eberhard V (zmarł w 1453 r.) pełnił wysokie urzędy miejskie: w latach 1442  1446 był ławnikiem staromiejskim, a w latach 1446  1453  rajcą miejskim, zaś w roku 1448 i 1453 pełnił funkcję wójta, a sędzią  w 1452 roku; w międzyczasie, bo w1449 roku pełnił funkcję opiekuna masztalarni i fosy miejskiej. Herman IV natomiast, w latach 1456  1461 i ponownie w latach 1467  1470 pełnił funkcję ławnika staromiejskiego. W okresie wojny 13-letniej był aktywnym politycznie, a na początku jej trwania udzielał miastu pożyczki znacznych sum pieniędzy na prowadzenia działań zbrojnych. Był niezwykle aktywny w handlu, zwłaszcza z wrocławskimi kupcami. Po 1470 roku osiadł na stałe w Wybczu. Ostatnim przedstawicielem tego patrycjuszowskiego rodu był Herman V, który zmarł w 1521 roku.