» KOSZARY RACŁAWICKIE

Opis: Potrzeba pozyskania po pierwszej wojnie światowej nowej, młodej kadry oficerskiej spowodowała, że już w marcu 1921 roku, powołano w Toruniu do życia TKIO, czyli Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów (komendantem szkoły został kmdr ppor. Adam Mohaczy; kierownikiem nauk  kmdr ppor. Witold Zajączkowski, późniejszy dowódca Flotylli Wiślanej Toruń). Kursy były namiastką utworzonej w późniejszym czasie Szkoły Oficerskiej Marynarki Wojennej, lecz na skutek reorganizacji szkolnictwa wojskowego w Polsce w 1929 roku, wszystkie oficerskie szkoły przemianowano na szkoły podchorążych poszczególnych formacji wojskowych i wówczas SOMW stała się Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej. Stojący po dzień dzisiejszy obiekt Koszar Racławickich (na zdjęciu), między II a III piętrem wyposażony został w tzw. poduszkę piaskową (warstwę przestrzeni o grubości 1,6 m wypełnioną piaskiem), która pełniła rolę zapory przeciwbombowej. Dla ewentualnej obrony wiślanego nabrzeża, we wschodniej i południowej elewacji, umieszczono otwory strzelnicze, dostosowane nie tylko do ręcznej broni strzeleckiej, ale i dla mniejszych dział, dzięki temu koszary pełniły jednocześnie funkcję kaponiery. Elewacja zachodnia natomiast miała znacznie skromniejszą architekturę  boniowania na I piętrze i lizeny, które przechodziły przez dwa pozostałe piętra oraz prosty gzyms oddzielający pierwsze piętro od drugiego. Dla wzmocnienia obrony usypano wał na zachód od koszar, na przedłużeniu ściany południowej budynku, równolegle do koryta Wisły oraz wzniesiono mur forteczny. Mur ten wyburzono, gdy na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, powstawał w tym miejscu tzw. Ślimak Getyński, czyli zjazd z mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, prowadzący do wiślanego nabrzeża, czyli do ul. Bulwar Filadelfijski, ułatwiając kierowcom podążającym na wschód kraju, przejazd przez Toruń omijając zatłoczone śródmieście.