» Na przykościelnym placu - parking

Opis: Toruń  ze względu na swoje strategiczne położenie  od zawsze pełnił niezwykle ważną rolę i mimo wielu wojen, jakie się tu toczyły, miasto to nigdy poważnie nie ucierpiało; ceną za swój militarny charakter, było jednak znaczne ograniczenie możliwości jego rozwoju. Początkowo okalały go mury średniowieczne, później nowożytne bastiony i pruskie forty. W XIX wieku do Starego i Nowego Miasta Torunia, dołączona została nowa dzielnica  Wilhelmstadt  w dużej mierze także o charakterze wojskowym. A zaplanowano ją ze znacznym rozmachem. W centralnej jej części znajdował się plac, na którym dawniej istniała kaplica pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Rozebrano ją w 1814 r. i na jej miejscu wzniesiony został kościół, który stał się dominantą tej dzielnicy. Kościół zapewniał odpowiednią ilość miejsc dla wiernych gminy ewangelickiej, która dotychczas korzystała ze zboru pw. Trójcy Świętej, stojącym pośrodku Rynku Nowomiejskiego. Prace rozpoczęto w 1894 r. na podstawie projektu niemieckiego architekta Schönhalsa, opracowanego w Departamencie Budownictwa Ministerstwa Wojny w Berlinie. Plac na północ od świątyni, nazwano wówczas Wilhelmsplatz. W latach wściekłego komunizmu, dotychczasową przestrzeń przy kościele, przeznaczoną na wojskowe uroczyste apele (tu także gromadziły się oddziały wojska, aby uczestniczyć w niedzielnych mszach świętych), w jego północno-wschodnim narożniku, stworzono stację paliw, a resztę placu przeznaczono na parking dla samochodów. Obecnie stacji paliw już nie ma, ale parking, łącznie z podziemnym, rozbudowano. Na zdjęciu: Widok na plac przed kościołem.