» Okno na podwórze.

Łążek Zaklikowski (Łążek Polski, Łążek Wielki, Łążek Większy) - miejscowość położona w powiecie stalowowolskim, w gminie Zaklików, nad rzeką Sanną wśród Lasów Lipskich. Powstanie Łążku miało miejsce w XVII wieku.

W czasie zaborów wieś podzieliła granica austriacko-rosyjska. Część Łążku po stronie rosyjskiej została nazwana Łążkiem Zaklikowskim, a po stronie austriackiej Łązkiem Chwałowskim (często także spotykana jest nazwa Łążek Chwałowicki). W tym czasie w wiosce był posterunek pograniczny oraz przykomórek celny i tędy prowadził ruchliwy trakt z Królestwa do Galicji.

W roku 1885 osada liczyła 19 domów, w latach 1916- 1918 mieszkało tutaj 122 mieszkańców. W roku 1938 we wsi znajdowało się 75 domów. Podczas II wojny światowej w dniu 02.02.1944 roku wieś wraz z innymi wioskami wokoło Borowa została spacyfikowana. Zginęło 191 osób w tym 105 dzieci (inne źródła podają, że zginęło od 141 do 217 osób w tym około 32-68 dzieci). Spalonych zostało 47 gospodarstw.

Na skraju miejscowości znajduje się pomnik upamiętniający ofiary minionej wojny. Oba Łążki w latach siedemdziesiątych XX w. liczyły 77 domów, a w samym Łążku Zaklikowskim mieszkało około 120 mieszkańców. W roku 1982 było 30 gospodarstw. Obecnie wieś liczy kilkanaście domów rozrzuconych wzdłuż drogi , w większości są to drewniane domy, z których częśc pełni rolę domków letniskowych.

Obecnie wieś liczy 84 mieszkańców. W przysiółku Łążek Tartak (około 12 domów w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku) przy drodze do Ireny zachował się młyn z lat trzydziestych przerobiony na tartak.