» Panigródz - kościół św. Jana Chrzciciela

Opis: Panigródz - bardzo stara osada, która na karty historii trafia w 1153 roku dzięki Zbylutowi Pałuce z Panigrodza. W tym właśnie roku Zbylut Pałuka występuje w dokumencie, jako główny fundator klasztoru Cystersów w Łeknie. Ofiarował Cystersom część Panigrodza i część Łekna. Komes Zbylut jest jedną z pierwszoplanowych postaci Wielkopolski tamtych czasów. Na arenie dziejowej pojawia się po raz pierwszy w 1140, jako świadek w dokumencie żony Bolesława III Krzywoustego księżnej Salomei, wystawionym dla Mogilna. Za namową arcybiskupa Jakuba ze Żnina w 1143 sprowadził do Łekna Cystersów z Altenbergu k. Kolonii. W 1145 roku jest świadkiem na dokumencie Mieszka III Starego wystawionym dla Trzemeszna, w następnym roku bierze udział w zjeździe książąt Piastowskich w Gnieźnie. Następna pewna informacja o miejscowości pochodzi z 1233 roku, kiedy to Władysław Odonic, na prośbę opata Henryka z Łekna, wziął pod swoją opiekę Hardegana i poddanych Niemców i zezwolił na lokowanie miejscowości na prawie niemieckim. Lokacja obejmowała Panigródz wraz z 40 łanami frankońskimi, zwolnionymi od wszelkich ciężarów prawa książęcego za wyjątkiem udziału w wojnie obronnej. W 1283 roku ostatni przedstawiciel wielkopolskiej linii Piastów Przemysł II nadaje miejscowości prawo wolnego targu i potwierdza przywilej osadzenia jej na prawie niemieckim. Przynajmniej od 1523 roku istnieje w Panigrodziu drewniany kościół parafialny. W 1765 roku Wojciech Kraszewski dzierżawca miejscowych dóbr ufundował nową drewnianą świątynie, która spłonęła w 1808 roku. Przedstawiony na zdjęciu kościół św. Jana Chrzciciela wzniesiono w 1830 roku, świątynia trzynawowa rozbudowana w 1913 roku. Wewnątrz polichromia autorstwa Władysława Drapiewskiego z 1948 roku i neorenesansowy ołtarz z 1870 roku.