» Zamek w Suchej Beskidzkiej - park zamkowy

Opis: Powstanie parku zamkowego datuje się na drugą połowę XVI wieku i wiąże się z nabyciem Suchej w 1554 roku przez Kaspra Castiglione. Nie można odtworzyć jego wyglądu za czasów rodziny Suskich i Komorowskich, ponieważ nie istnieją żadne dokumenty źródłowe. Około 1708 roku Anna Konstancja Lubomirska, wdowa po Janie Wielopolskim, wraz z zamkiem suskim dokonała gruntownej przebudowy parku zamkowego. Przy przebudowie zamku i starego ogrodu renesansowego, założono nowy ogród barokowy, zamknięty od południa kanałem, usytuowanym równolegle do elewacji zamku. Zmiany w kompozycji parku zaszły dopiero w początku XIX wieku za czasów Teresy z Sułkowskich - Wielopolskiej i jej syna Jana Kantego. Wtenczas przekomponowano go na park krajobrazowy. Kanał przekształcono na staw, nad którym przerzucono most arkadowy. Staw zasilano strumieniem tworzącym pętlę w południowej części parku. W 1845 roku Jan Kanty Wielopolski, sprzedał dobra suskie Aleksandrowi Branickiemu herbu Korczak. Za czasów Branickich wybudowano neogotycką Oranżerię, przed którą rozpościerał się ogród kwiatowy z geometrycznym rozplanowaniem ścieżek i basenem na osi oranżerii. Oranżeria jest jedynym przykładem neogotyku angielskiego w Polsce Południowej. Najatrakcyjniejsze rośliny drzewiaste w parku to liczne wejmutki, platan klonolistny, limba, jesion o pędach zwisających i dąb czerwony. Trzon drzewostanu stanowią sędziwe jesiony, dęby, graby oraz lipy.