» Historia budynku

Opis: Ten dom w głębi załączonej fotografii początkowo był własnością hrabiego Władysława Trojanowskiego, jak zresztą wiele dóbr w XIX wieku w dzisiejszym Aleksandrowie Kujawskim (wówczas był to folwark Białe Błota). Od hrabiego obiekt nabyły siostry zakonu św. Klary, a pod koniec lat dwudziestych XX wieku, od klarysek odkupiły Siostry Służebniczki NPNMP, które urządziły tu szkołę koedukacyjną, przedszkole, szwalnię oraz mieszkania zakonne. Dom Zgromadzenia Sióstr Służebniczek został kanonicznie erygowany jeszcze za czasów ojca świętego  Piusa XI, 27 kwietnia 1930 r., natomiast kaplicę pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, która tutaj była od samego początku, 18 grudnia tego samego roku poświęcił biskup włocławski  Karol Radwański. W czasie II wojny światowej budynek był schronieniem dla wysiedlonych Sióstr Sercanek wraz ze swoimi podopiecznymi, a także dla bł. ks. Edwarda Grzymały  proboszcza miejscowej parafii, którego Niemcy jednak aresztowali w 1940 r. i wywieźli do obozu w Dachau, gdzie dwa lata później zmarł śmiercią męczeńską; siostry zakonne natomiast zostały z tego budynku wypędzone przez okupanta. Wróciły dopiero po wojnie, ale budynek był mocno zdewastowany i splądrowany, ale wraz ze swoimi uczniami, siostry doprowadziły do stanu używalności, stwarzając tu miejsce dla przedszkola i domu dziecka zarazem. W 1951 r. nastąpiła jednak likwidacja zakonnej placówki, a budynek przejęło Liceum Ogrodnicze i Szkoła Zawodowa, przeznaczając na internat dla dziewcząt. W następnych latach nadal zmieniali się właściciele obiektu, aż w 1989 r. nastąpiły zmiany polityczno-społeczne, które dały Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek możliwość podjęcia działalności opiekuńczo-wychowawczej wobec dzieci przedszkolnych. I tak 1 września 1994 r. swoje podwoje otworzyło tu przedszkole im. bł. Edmunda Bojanowskiego. Pomnik przedstawiający patrona placówki w otoczeniu dzieci stoi przed budynkiem od strony ul. Wojska Polskiego widoczny na załączonym zdjęciu.