» Były Urząd Wojewódzki

Opis: Toruń w II Rzeczypospolitej odgrywał bardzo ważną rolę polityczną, społeczną i gospodarczą; było to miasto niezwykle prężnie rozwijające i przekształcające się z niewielkiego ośrodka na krańcach Cesarstwa Niemieckiego, w nowoczesną metropolię, będącą stolicą międzywojennego województwa pomorskiego; oddziaływał nie tylko na ten region, ale również na inne części odrodzonej ojczyzny. Neogotycki obiekt wzniesiony przez G. Colleya na siedzibę Szkoły Przemysłowo-Handlowej i Rzemiosła (Gewerbeschule) w latach 1906  1907 przy obecnj ul. Fosa Staromiejska 3 w Toruniu, w okresie międzywojnia został zajęty przez Pomorski Urząd Wojewódzki, bo to Toruń w II Rzeczypospolitej był stolicą województwa pomorskiego, utworzonego z części terenów dawnego zaboru pruskiego. Ale dopiero w styczniu 1920 roku, kiedy wojska gen. Józefa Hallera wkroczyły na Pomorze i do Torunia (i chociaż tereny te zasiedlała jeszcze dosyć liczna społeczność niemiecka), przystąpiono do zorganizowania wyłącznie polskiej administracji. Zostając stolicą województwa, miasto dużo zyskało na znaczeniu, ponieważ to tutaj właśnie rezydowali wojewodowie pomorscy i to oni podejmowali najważniejsze decyzje polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne tak bardzo ważne w tym czasie dla tego regionu. W ciągu całego okresu dwudziestolecia międzywojennego urzędowało tu siedmiu wojewodów. Byli to w kolejności: Stefan Łaszewski (X.1919  VII.1920), Jan Brejski (VIII. 1920  V.1924), Stanisław Wachowiak (V.1924  VII. 1926), Kazimierz Młodzianowski (X.1926  VII.1928), Wiktor Lamet (VIII.1928  1932), Stefan Kirtiklis (1932  1936) i Władysław Raczkiewicz (1936  1939). Na zdjęciu: Fragment byłej siedziby Urzędu Wojewódzkiego (dziś Collegium Maius Uniwersytetu Mikołaja Kopernika) od strony ul. Wały gen. Sikorskiego.