» zabudowa Polanicy

Polanica-Zdrój jest najmłodszym i dość nowoczesnym uzdrowiskiem położonym w Sudetach, w dolinie Bystrzycy Dusznickiej. Rozwinęła się z kilku leśnych osad istniejących tu już w XIV w. i należących do różnych rodów rycerskich.

Duży wkład w rozwój Polanicy mieli augustianie i jezuici. Ci ostatni w XVIII w. zbudowali tu dwór, który zaczął pełnić funkcję pierwszego domu zdrojowego. Pierwsza pijalnia wód mineralnych – a były nimi "Józef" i "Jerzy", powstała zaś w Polanicy w 1828 r.

Jako uzdrowisko Polanica-Zdrój zdobyła popularność jednak nieco później. Pierwotnie dźwignią jej rozwoju były liczne zakłady przemysłowe. Przełom nastąpił pod koniec XIX w. Wtedy to Polanica stała się największym sudeckim uzdrowiskiem. Otwarto dom zdrojowy, Nowe Łazienki z pijalnią wód, krok po kroku powstawały nowe zakłady lecznicze.

Polanica-Zdrój jest ładnym, malowniczym miasteczkiem. Jego życie koncentruje się w centrum, przez które przepływa Bystrzyca Dusznicka i przebiega przyciągający mieszkańców i turystów deptak. Skupia się wzdłuż niego wiele kawiarenek. Miasto szczyci się także pięknym Parkiem Zdrojowym, szczególnie urzekającym jesienią, w którym to zobaczymy pomnik naszego wielkiego pisarza Adama Mickiewicza. Nieopodal Parku wznosi się teatr im. M. Ćwiklińskiej.

W mieście, oprócz domów pochodzących z XIX i XX w., znajduje się kilka zabytków architektury sakralnej. Są to m.in. barokowa Kapliczka Najświętszej Marii Panny, XIX-wieczna kapliczka św. Wawrzyńca, a także – pochodzący również z XIX w. - Klasztor Sióstr Urszulanek.