» Cerkiew greckokatolicka z Ropek k. Gorlic, 1801 r.
Galeria: Sanok Włącz pokaz slajdów
|
Tytuł zdjęcia: Cerkiew greckokatolicka z Ropek k. Gorlic, 1801 r.
| Data dodania: 2009-05-28 |
| Zgłoś uwagi |
Zgłoś uwagi
Opis: Cerkiew łemkowska z Ropek (jedyna łemkowska, a do tego największa w skansenie) została przeniesiona do Sanoka w latach 70. XX w. Do czasu akcji Wisła (1947 r.) była użytkowana przez grekokatolików, później porzucona, niszczała. Dzięki "przeprowadzce" uratowano nie tylko strukturę architektoniczną świątyni, lecz także jej wystrój plastyczny - zachowało się bowiem wyposażenie ruchome cerkwi, m.in. ołtarze i ikonostas. Budowla pochodzi z 1801 r. i należy do typu zachodniołemkowskiego. Ma 22 m. długości, 8 m. szerokości i 21 m. wysokości (bez krzyża). Łączy tradycję budownictwa sakralnego łacińską i bizantyjsko-ruską. Jest podzielona na prezbiterium, nawę, gdzie przebywali mężczyźni czyści, czyli bez grzechu, oraz babiniec - strefę dla kobiet, pokutników i osób nieochrzczonych. Babiniec od zewnątrz obejmuje wieża izbicowa. Ściany świątyni pokrywają przepiękne malowidła z końca XIX w. autorstwa Michała i Zygmunta Bogdańskich. Ukazują m.in. scenę cudownego rozmnożenia chleba.
Sanok
Sanok jest powiatowym miastem regionu, jego głównym ośrodkiem komunikacyjnym, handlowym i gospodarczym. Najstarsze o nim wzmianki pochodzą z XI w.
Do połowy XIV osada leżała w granicach Rusi, prawa miejskie otrzymała w 1339 r., zanim jeszcze przyłączono ją do Polski. Miasto rozwijało się prężnie, leżało bowiem na skrzyżowaniu szlaków handlowych prowadzących na Ruś, Węgry i Śląsk. Jego losy były dość burzliwe. W ciągu setek lat Sanok przetrwał rządy Węgrów, dwa wielkie pożary, najazd Tatarów i panowanie austriackie.
Zakłady przemysłowe zaczęły powstawać w Sanoku w I poł. XIX w. Przez następne lata ich liczba rosła ("Autosan" i "Stomil" to właśnie sanockie marki), a miasto systematycznie się modernizowało. Zachował się w nim jednak średniowieczny układ urbanistyczny.
Dziś możemy podziwiać w Sanoku położone przy malowniczym rynku, XVII-wieczny zespół kościoła i klasztoru franciszkanów, XVIII-wieczny ratusz i kamienice, a także zamek, w którego wnętrzach urządzono muzeum. Jednymi z najcenniejszych eksponatów są kolekcje ikon, a także obrazów Zdzisława Beksińskiego.
Będąc w Sanoku, koniecznie trzeba zajrzeć także do Muzeum Budownictwa Ludowego, jednego z dwóch największych skansenów w Polsce. W tym niezwykłym miejscu, na 38 ha powierzchni, prezentowane jest wiejskie budownictwo Bieszczadów, Beskidu Niskiego i przyległych doń pogórzy.
Do połowy XIV osada leżała w granicach Rusi, prawa miejskie otrzymała w 1339 r., zanim jeszcze przyłączono ją do Polski. Miasto rozwijało się prężnie, leżało bowiem na skrzyżowaniu szlaków handlowych prowadzących na Ruś, Węgry i Śląsk. Jego losy były dość burzliwe. W ciągu setek lat Sanok przetrwał rządy Węgrów, dwa wielkie pożary, najazd Tatarów i panowanie austriackie.
Zakłady przemysłowe zaczęły powstawać w Sanoku w I poł. XIX w. Przez następne lata ich liczba rosła ("Autosan" i "Stomil" to właśnie sanockie marki), a miasto systematycznie się modernizowało. Zachował się w nim jednak średniowieczny układ urbanistyczny.
Dziś możemy podziwiać w Sanoku położone przy malowniczym rynku, XVII-wieczny zespół kościoła i klasztoru franciszkanów, XVIII-wieczny ratusz i kamienice, a także zamek, w którego wnętrzach urządzono muzeum. Jednymi z najcenniejszych eksponatów są kolekcje ikon, a także obrazów Zdzisława Beksińskiego.
Będąc w Sanoku, koniecznie trzeba zajrzeć także do Muzeum Budownictwa Ludowego, jednego z dwóch największych skansenów w Polsce. W tym niezwykłym miejscu, na 38 ha powierzchni, prezentowane jest wiejskie budownictwo Bieszczadów, Beskidu Niskiego i przyległych doń pogórzy.
