Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Rynek w Sanoku był świadkiem rozmaitych ważkich wydarzeń historycznych. To tutaj pani Elżbieta de Pilcza, na razie tylko Granowska, a za chwilę królowa i małżonka Władysława Jagiełły, wściekła iż do kościoła na uroczystość zaślubin ma się fatygować przez bajoro, rozkazała racjom sanockim ułożyć się elegancko w błocie. Po tak wymoszczonej drodze dzielnie pomaszerowała przed ołtarz. Tutaj defiladowali w swoich pelerynach strzelcy podkarpaccy wracając co roku do koszar w Sanoku. Tutaj kilkuset ludzi z płaczem paliło znicze na znak żałoby, gdy w 1972 roku stolicę nowoutworzonego powiatu bieszczadzkiego zlokalizowano nie w historycznym centrum administracyjnym, nie w Sanoku, ale w sąsiednim, nic nie znaczącym Lesku.
Sanok jest powiatowym miastem regionu, jego głównym ośrodkiem komunikacyjnym, handlowym i gospodarczym. Najstarsze o nim wzmianki pochodzą z XI w.
Do połowy XIV osada leżała w granicach Rusi, prawa miejskie otrzymała w 1339 r., zanim jeszcze przyłączono ją do Polski. Miasto rozwijało się prężnie, leżało bowiem na skrzyżowaniu szlaków handlowych prowadzących na Ruś, Węgry i Śląsk. Jego losy były dość burzliwe. W ciągu setek lat Sanok przetrwał rządy Węgrów, dwa wielkie pożary, najazd Tatarów i panowanie austriackie.
Zakłady przemysłowe zaczęły powstawać w Sanoku w I poł. XIX w. Przez następne lata ich liczba rosła ("Autosan" i "Stomil" to właśnie sanockie marki), a miasto systematycznie się modernizowało. Zachował się w nim jednak średniowieczny układ urbanistyczny.
Dziś możemy podziwiać w Sanoku położone przy malowniczym rynku, XVII-wieczny zespół kościoła i klasztoru franciszkanów, XVIII-wieczny ratusz i kamienice, a także zamek, w którego wnętrzach urządzono muzeum. Jednymi z najcenniejszych eksponatów są kolekcje ikon, a także obrazów Zdzisława Beksińskiego.
Będąc w Sanoku, koniecznie trzeba zajrzeć także do Muzeum Budownictwa Ludowego, jednego z dwóch największych skansenów w Polsce. W tym niezwykłym miejscu, na 38 ha powierzchni, prezentowane jest wiejskie budownictwo Bieszczadów, Beskidu Niskiego i przyległych doń pogórzy.