» Kościół parafialny p.w. Nawiedzenia NMP w Woli Rzeczyckiej

Pierwszą wzmiankę o wsi zawdzięczamy Długoszowi, który w Liber Beneficiorum wymienił Wolę Rzeczycką wśród wsi należących do parafii w Charzewicach. Wieś musiała powstać po roku 1464, czyli dacie utworzenia parafii w Pniowie, gdyż wśród jej uposażenia nie było jeszcze dziesięciny z Woli Rzeczyckiej. Dopiero w "Księdze dochodów beneficjów diecezji krakowskiej" z 1529 roku czytamy, że pleban z Pniowa pobiera dziesięcinę snopową m.in. ze wsi Wolya Rzeczyska na Possanyw.

W 1478 roku spotykamy ją jako wieś szlachecką wśród włości Jakuba i Stanisława Zaklików z Międzygórza. Skoro przypadła im jako część spadku po Czyżowskich, to wcześniej musiała należeć do właścicieli pobliskich Rzeczyc i to zapewne z nimi należy wiązać jej początki.

W 1676 roku trybun lubelski, Władysław Goraj - Lipnicki miał tu już 34 poddanych, 2 Żydów i 6 przedstawicieli czeladzi dworskiej. W latach 20-tych XVIII wieku Wolę Rzeczycką nabył książę Jerzy Lubomirski i wkrótce weszła w skład klucza długorzeczyckiego. Niebawem Lubomirscy utworzyli tu obszerny folwark. Oprócz budynku mieszkalnego, składającego się z izby administratorskiej, grudzy dla cieląt, piwnicy i kuchni istniały w folwarku brogi, szopy na słomę, obory, dwie stajnie, gęśli, chlewy, lodownia oraz spichlerz.

W 1740 roku mieszkało w Woli Rzeczyckiej 40 kmieci, 7 komorników i rzemieślnik - łącznie 173 osoby. Pod koniec XVIII wieku liczba ludności wsi zmniejszyła się do 147 osób, nie było już kmieci, jedynie półrolnicy, zagrodnicy, 4 chałupników i 3 komorników. Przed I wojną światową wykazano tu już 585 mieszkańców.

W 1921 roku Wola Rzeczycka razem z przysiółkiem Turki miała 111 domów i 559 mieszkańców, zaś w 1938 ich liczba wzrosła do 731. W okresie międzywojennym wieś stała się ośrodkiem działalności radykalnego Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Drzewnego i Ceramicznego, skupiającego pracowników tartaku w Kępie Rzeczyckiej. Jego organizatorem był działacz Francuskiej Partii Komunistycznej, a później KPP, Franciszek Delbas.

Podczas okupacji Wola Rzeczycka była jedną z najbardziej lewicowych wsi w okolicy. Działała tu organizacja lewicowa "Młot i Sierp", a następnie PPR i oddział GL, pod dowództwem Michała Pawelca. W 1943 roku, przez kilka tygodni przebywał tu oddział partyzantki radzieckiej kpt Wałodki.

Obecnie sołectwo Wola Rzeczycka liczy ok. 870 mieszkańców. Do kulturalnych atrakcji wsi można zaliczyć, istniejący od momentu powstania parafii, zwyczaj straży grobowej "Turków", przejęty z pobliskiego Radomyśla.