Strzałkowo powstało gdzieś między wiekiem X a XI. W 1773 roku ziemia strzałkowska została włączona do zaboru pruskiego, a sama miejscowość stała się wioską przygraniczną. Od 11 listopada 1817 roku, na podstawie nowego podziału ziem polskich między Rosję i Prusy, granica między zaborami przebiegała o 1 kilometr na wschód od Strzałkowa.
Na przełomie 1914-1915 roku pod Strzałkowem został zbudowany przez Niemców obóz dla jeńców z frontów I wojny światowej. W 1919 r. zaczęli tam trafiać jeńcy rosyjscy z frontu wojny polsko-bolszewickiej. W obozie na przełomie lat 1919-1920 zmarło ponad 1200 osób, a kolejnej zimy ponad 4000 jeńców. W wyniku podpisania pokoju w Rydze w 1921 r. między Polską a Rosją, obóz w Strzałkowie został przekształcony w miejsce internowania. Obóz oficjalnie zamknięto w 1924 r., a internowani żołnierze otrzymali status emigrantów politycznych. Na miejscowym cmentarzu pochowanych jest około 8000 więźniów różnych narodowości.
