Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Pierwszy grobowiec wykonano w piaskowcu najprawdopodobniej w warszawskiej pracowni A. Pruszyńskiego. Z przodu grobowca znajduje się pomnik z płaskorzeźbioną klęcząca postacią Maryi. Widać, że rzeźba wyszła spod znakomitego dłuta. Z epitafium wynika, że:Tu leżą zwłoki ś.p. Antoniny z Zaborowskich Sulimierskiej zmarłej w dniu 9 lipca 1877 roku. Obok wybudowano kolejny grobowiec z piaskowca, podobny stylistycznie do poprzedniego, lecz na wyższym poziomie artystycznym. Pomnik wykonał A. Pruszyński z Warszawy w 1876 roku, co zaznaczono w sygnaturze umieszczonej na frontonie. Pomnik w stylu neoklasycystycznym zwieńczony jest ozdobnym gazonem i akroteriami. Na froncie piaskowcowego monumentu artysta wyrzeźbił znakomicie wykonaną postać muzy otoczonej symboliką rolniczą (kłosy, pług, sierp), trzymającej w dłoni medalion z podobizną mężczyzny (najprawdopodobniej zmarłego) jest to wysokiej klasy dzieło rzeźbiarskie.Tu spoczywają zwłoki ś.p. Franciszka Sulmierskiego właściciela dóbr Strachanów, który cnocie hołdował a pracą chojnie rolnictwu oddał przysługi.
Ostatni grobowiec wykonano z otynkowanej cegły w stylu neoklasycystycznym. Na szczycie umieszczono rok 1890. Pochowano tu członków rodziny Zaborowskich: Gustawa Zaborowskiego ( 1884) i Aleksandra Zaborowskiego (1819-1887), Józefę Zaborowską ( 1843) i Salomeę z Kobylańskich Zaborowską ( 1862).
Pierwszy raz o Goszczanowie pisano w dokumencie z 1136 r., w którym podano jego łacińską nazwę ''Gostanowici''. Wiadomo także, że wieś rozwinęła się na bazie folwarku położonego nad rzeką Swędrnią. W czasach panowania króla Kazimierza Jagielończyka była własnością dóbr królewskich.
Położenie wsi przy trakcie wiodącym z Warszawy do Poznania znacznie przyczyniło się do jej rozwoju. W 1863 r., po powstaniu styczniowym ukaz carski przekazał wieś na własność małorolnych chłopów.
W centrum wsi na wzgórzu, wznosi się barokowy kościół pod wezwaniem św. Marcina i św. Stanisława Biskupa Męczennika ufundowany przez ród Poniatowskich z pobliskiego Poniatowa. W kościele zachowały się epitafia członków rodu.