» Tu mieszkali Stachurowie

Opis: O tym, że nad trzecią wodą w Aleksandrowie Kujawskim jest mały biały domek, w którym kiedyś mieszkał Edward Stachura, dowiedziałem się już w latach siedemdziesiątych XX wieku od swojej teściowej, a żona moja nawet zaprowadziła mnie na nasyp kolejowy, którym pociągi jechały do Ciechocinka i pokazała mi ów domek. Zarówno żona, jak i jej mama osobiście znały panią Jadwigę Stachurową, która dla ludzi zawsze była życzliwa i chętnie opowiadała o Edku, gdy ją ktoś o niego spytał. To właśnie od strony wspomnianego stawu, a nie od strony wsi, nadchodzili zazwyczaj goście w odwiedziny do Stachurów. Schodząc z kolejowego nasypu szli wzdłuż czereśniowego sadu, potem obok trzeciaka (to inna nazwa stawu, również często używana przez tubylców), a przechodząc przez kładkę, wdrapywali się na wzniesienie, pośrodku którego stała uboga, choć pełna życzliwości chatka (na zdjęciu), ale tę drogę pokonywali także bohaterowie Całej jaskrawości Edwarda Stachury. W tym dwuizbowym wtedy jeszcze domku, z ciasną sienią  typową zresztą dla tej miejscowości chatą wiejską  matka przyszłego barda  pani Jadwiga, którą Edek darzył wyjątkową miłością, zawsze powtarzała, że decyzja o osiedleniu się w tym miejscu, podyktowana była ogromnym sentymentem i tęsknotą za swoim dzieciństwem. Próba ułożenia sobie życia i pozostałym członkom rodziny, nie była łatwa, zwłaszcza bez tych wszystkich wygód, jakie pozostawili we Francji, a jakie już wtedy w większości domach ludzie mieli. Ten majątek  domek i kawałek pola, w pobliżu którego mieszkała siostra pani Jadwigi  Maria Potęgowa (dobrze mieć czasami pod ręką kogoś bliskiego)  matka Edwarda odziedziczyła po swoim dziadku. Ale w skromnym parterowym domu ze stryszkiem, lecz bez piwnicy, krytym niegdyś strzechą (dziś już papą), jednak bez prądu, kanalizacji i wody, ba  nawet bez studni na podwórku; w domku, gdzie były tylko dwie izby mieszkalne: kuchnia i pokój  z trudem mieściła się cała, kilkuosobowa rodzina. Dopiero po latach, chcąc pozyskać drugi pokój, przerobiono obórkę za ścianą kuchenną, zamurowując jej maleńkie okienko pod sufitem, przez które do pomieszczenia wpadało zaledwie nikłe światło dzienne, a w miejscu drzwi, którymi wypuszczano gospodarcze zwierzęta, żeby w ciągu dnia pohasały sobie na podwórku czy polu, wstawiono okno normalnej wielkości (na zdjęciu okno po lewej stronie wejścia do budynku). Teraz do pomieszczenia tego wchodzi się bezpośrednio z sieni. Żeby jakoś przeżyć, Stachurowie uprawiali 1,2 hektarowe pole, hodowali kury, kaczki i króliki; rosły też tam drzewa owocowe, więc sprzedając plony własnej uprawy i hodowli, choć trochę powiększali domowy budżet.