Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: W latach 1880 1883, na powierzchni 19 ha (grunta wykupione zostały od osób prywatnych), na planie pięciokąta, wybudowany został jako główny standardowy fort artyleryjski; wszedł w skład pruskiej Twierdzy Toruń i do 1920 roku był to Fort IV im. Fridricha der Grosse (Gro˛e) w latach 1740 1786 był on królem Prus, nazywany też Starym Fritzem; to Fryderyk II Wielki z dynastii Hohenzollern, który uważał siebie za pierwszego sługę państwa i to za jego panowania Prusy stały się piątą potęgą w Europie po Francji, Wielkiej Brytanii, Austrii i Rosji.
Masyw fortu w kształcie odwróconej litery T leży w głębokiej kotlinie i otoczony jest fosą obrzeżoną murem samego fortu z jednej strony, z drugiej zaś innym murem, wysokim na 6-7 metrów. Koszary znajdowały się zarówno z prawej, jak i z lewej strony ramion fortu. W ziemi umiejscowiono niższą kondygnację, a okna wyższej, równają się z ziemią na wysokości drogi, od której odgradzały dwie żelazne bramy wejściowe.
W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, fort przeszedł kolejną modernizację: pomieszczenia mieszkalne wyposażono w pancerne okiennice, a sam fort wzmocniono metrową warstwą betonu, dzięki czemu mógł wytrzymać atak pociskami nawet do 150 mm; nigdy jednak nie nadarzyła się taka okazja, by się o tym przekonać. W 1911 roku fort otoczony został ogrodzeniem z drutu kolczastego, zaś teren wokół obsadzono taką roślinnością, która dobrze by maskowała obiekt. Wcześniej jednak, bo w roku 1898, zrezygnowano z oświetlenia za pomocą lamp naftowych, gdyż wprowadzono tu elektryczność, dzięki czemu, znacznie poprawił się komfort wszystkim przebywającym w betonowych pomieszczeniach, ale i na zewnątrz, gdy zapadł mrok. Prąd dochodził z toruńskiej Elektrowni Miejskiej, co wiązało się z postawieniem transformatora napowietrznego, który stanął przy wejściu do warowni.
Na zdjęciu: Fragment Fortu VII.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
