» Pni profesor - twórca Muzeum Etnograicznego

Opis: Na tę fotografię (na zdjęciu) każdy natrafi przychodząc na stałą wystawę poświęconą twórczyni toruńskiego Muzeum Etnograficznego  prof. Marii Znamierowskiej Prüfferowej. Muzeum nie powstałoby, gdyby nie ogromna pasja pani profesor. Ale żeby opowiedzieć o tym wyjątkowym dla torunian miejscu, trzeba się cofnąć do przedwojnia i choć na chwilę zajrzeć do Wilna, które wówczas było jeszcze polskim miastem. To tam swoją przygodę z etnografią rozpoczęła jesienią 1926 roku, już jako mężatka (ślub z prof. Janem Prüffer odbył się 4 lutego 1925 r.)  Maria Znamierowska-Prüfferowa, gdzie na Uniwersytecie Stefana Batorego studiowała etnologię. Tu zetknęła się z profesor Cezarią Baudouin de Courtenay Eherenkreutz Jędrzejewiczową (etnografem i entologiem), a w roku akademickim 1927/1928 rozpoczęła pracę pod jej kierunkiem w Muzeum Etnografii Uniwersytecie Stefana Batorego (w późniejszych latach została nawet jej asystentką). Wtedy też skupiła się na badaniach muzealnictwa, rybołówstwa oraz na popularyzowaniu etnografii. Tytuł doktora etnografii uzyskała jeszcze przed wybuchem II wojny światowej (profesorem nadzwyczajnym została w 1955 r.). Zaraz po wojnie 1945 roku znalazła się w Toruniu, gdzie zatrudniono ją w Zakładzie Etnografii przy powstającym wówczas Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Pełna energii i zapału do pracy, zabrała się do tworzenia uczelnianego muzeum etnograficznego i przystąpiła natychmiast do gromadzenia kolekcji. Niestety  muzeum to nie doszło do skutku, ale w ślad za tym niewypałem i jej osobistą wielką porażką, od władz miasta przyszła propozycja stworzenia przy Muzeum Miejskim (obecnie Okręgowym), Działu Etnografii, którym miała kierować. Dla młodej etnografki propozycja ta była, jak woda na młyn. Dobierając sobie ludzi do współpracy, zatrudniła te osoby, które znała jeszcze z czasów wileńskich, a które  tak, jak i ona  też przyjechały do Torunia po wojnie; byli to autentyczni pasjonaci etnografii, którzy z wielkim zaangażowaniem pomagali jej przy tworzeniu etnograficznego muzeum. Dział Etnografii przy Miejskim Muzeum w Toruniu pod kierunkiem Marii Znamierowskiej-Prüfferowej, rozpoczął swoją działalność w 1946 roku w budynku Ratusza na Rynku Staromiejskim, a już dwa lata później, zaprezentowano szerokiej rzeszy zwiedzających, pierwszą wystawę etnograficzną. Ale rok wcześniej ta uzdolniona i pełna entuzjazmu osoba, organizuje w Toruniu oddział Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Przy pomocy ludzi skupionych przy tym towarzystwie, próbuje oddzielić swój (bo przecież było to jej dziecko) Dział Etnograficzny, od Miejskiego (wówczas już Powiatowego) Muzeum. Zanim to nastąpiło  upłynęło jednak sporo wody w Wiśle, ponieważ najpierw musiał powstać Społeczny Komitet Budowy Muzeum Etnograficznego w Toruniu i dopiero ów Komitet mógł wystąpić oficjalnie do władz miasta (i w 1957 r. podjął takie starania), aby na siedzibę nowego muzeum, pozyskać dawny arsenał artyleryjski, zbudowany w 1824 roku, który stał  i po dziś dzień stoi  w centrum miasta. Gdy arsenał został zatwierdzony na muzeum, przystąpiono natychmiast do budowy obok, pawilonu administracyjno-wystawienniczego. W latach sześćdziesiątych XX wieku, forteczny obiekt z XIX wieku, stojący tuż obok, także został przekazany etnografom do zagospodarowania; znalazły się w nim pracownie konserwatorskie i stolarskie. Pierwszy dzień nowego 1959 roku  to wielki dzień dla Torunia, dla miłośników etnografii i folkloru, ale przede wszystkim dla Marii Znamierowskiej-Prüfferowej, która stanęła na czele Muzeum Etnograficznego, jako jego pierwszy dyrektor, a dziś jest już symbolem polskiego muzealnictwa etnograficznego. Stworzyła w tym historycznym i zabytkowym mieście instytucję, liczącą się obecnie nie tylko w Polsce. W momencie powstania, placówka dysponowała już zbiorem 5165 eksponatów, obecnie jest ich kilkadziesiąt.