Zaloguj się | Zarejestruj się
 

» Drewniana rura wodociągowa

Galeria: Toruń Włącz pokaz slajdów

 
Drewniana rura wodociągowa

Tytuł zdjęcia: Drewniana rura wodociągowa


Autor: Lech Kadlec
Data dodania: 2023-05-24
Zgłoś uwagi
Zgłoś uwagi
Ocena Oceń zdjęcieDobre Bardzo dobreoceń
Średnia ocena: 0.00  Ocen: 0  Odsłon: 496 

Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!

 

Proszę zaznaczyć ocenę!

 
Opis: Stację pomp STARE BIELANY (jak się to miejsce określa do dzisiaj), zbudowano w północno-zachodniej części prawobrzeżnego Torunia, oddzielonej od centrum miasta zalesionym pasem wydmowym, którego piaski ukształtowane są tu w charakterystyczne wzgórza wydmowe, porosłe drzewami iglastymi, przeważnie sosnowymi, a więc roślinnością sucholubną; obecnie teren ten określa się, jako lasek bielański. Ale w pobliżu dzisiejszych zabudowań Toruńskich Wodociągów, już w XVI wieku było kilka powierzchniowych zbiorników, z których na potrzeby miasta, eksploatowano wodę i (aż do początku XIX wieku) doprowadzano ją drewnianymi wodociągami. Dowodem na to są 500-letnie sosnowe i dębowe rury z tego terenu; znaleziska odkryto w 1999 roku na ul. Grunwaldzkiej. Dziś można je oglądać w Muzeum Inżynierii Komunalnej Torunia, jakie stworzono w nieczynnej już wieży ciśnień. Trzeba jednak wiedzieć, że najstarszy toruński wodociąg, pochodzi sprzed połowy XIV wieku i już wtedy drewniane rury doprowadzały wodę (wówczas spoza miasta, bo Toruń wtedy był znacznie mniejszy) do studni umieszczonych w centrum ulicy i szczelnie przykrytych pod jezdnią; studnie te nazywano wówczas Condit, a te na skraju ulicy określano, jako Brenner. Przypuszcza się, że drzewa na bale drewniane, z których je zrobiono, ścięte zostały na przełomie roku 1567 i 1568. Łączna długość drewnianego wodociągu w Toruniu w XVIII wieku, wynosiła ponad 4,5 km. Na zdjęciu: Fragment drewnianego wodociągu.
Miejscowość: Toruń
Kraina: Dolina Wisły
Województwo: kujawsko-pomorskie
Tagi: muzea  
Schowaj mapę

Toruń

Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.

Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.

W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.

II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

 
Zobacz zdjęcie w kategorii Kraina: Drewniana rura wodociągowa
Skomentuj

Opcja tylko dla zalogowanych