Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Ten obiekt z czerwonej cegły na załączonej fotografii, obecnie pełni funkcję muzealną to Muzeum Historii Torunia; stoi na rogu ul. Łaziennej 16 i ul. Ciasnej. Budowla ta na przestrzeni wieków była wielokrotnie przebudowywana, rozbudowywana i modernizowana, i pełniła różne funkcje. Powstała około 1590 roku jako pałac Eskenów, ale budowniczowie do jego wzniesienia wykorzystali mury gotyckiej kamienicy z końca XIV wieku. W 1844 roku przebudowana na duży spichlerz, który zarówno wtedy, jak i dzisiaj określa się jako "czerwony spichlerz"; swego czasu pełnił funkcję wojskowego magazynu prowiantowego.
Prezentując ten obiekt i opisując jego historię, należy też wspomnieć o patrycjuszowskiej rodzinie, na zlecenie której został wybudowany. Ale trzeba wiedzieć, że w tamtych czasach członkowie wielkich patrycjuszowskich rodzin z Prus Królewskich byli często dziedzicami fortun, którym początek dali ich przodkowie przybywający zwykle z Niemiec. Nic więc dziwnego, że wnet opanowali urzędy publiczne i przedsiębiorstwa handlowe w polskich miastach, a udzielając panującym królom pożyczki, ale i służąc na królewskim dworze, zapewniali sobie wpływy polityczne przy równoczesnej niezależności od szlachty. Jedną z takich właśnie rodzin byli Eskenowie, którzy na przestrzeni XV XVIII wieku zamieszkiwali w Toruniu; protoplastą tej rodziny na ziemiach polskich był prawdopodobnie Erazm Esken. To średnio zamożny kupiec, żyjący w latach 1425-1493, przybyły do Torunia pod koniec 1458 roku z fryzyjskiej miejscowości Brilon. Po raz pierwszy ożenił się około 1461 roku z Zofią wdową po Janie von der Linde, która zmarła około roku 1467; po raz drugi węzłem małżeńskim związał się około 1470 roku z Godulą Trost córką burmistrza Jana Trosta. Dzięki ożenkom z tymi zamożnymi paniami, zdobył znaczny majątek i osiągnął wysoką pozycję społeczną. W swoim życiu pełnił kilka zaszczytnych stanowisk był ławnikiem, toruńskim rajcą, sędzią i ławnikiem ziemi chełmińskiej; to on dał początek jedenastu pokoleniom jednej z najbardziej liczących się rodzin patrycjuszowskich w Toruniu (i na Litwie). W okresie od 1484 do 1714 roku (z małymi przerwami) Eskenowie utrzymywali się w radzie miejskiej i sprawowali urząd burmistrza; stanowili czołówkę elity rządzącej, a wysoki prestiż społeczny członków tej rodziny dodatkowo podnosiło ich wykształcenie gimnazjalne i uniwersyteckie oraz znaczny majątek, jaki posiadali w obrębie Torunia, w tym także dobra ziemskie. Część tej rodziny poprzez związki małżeńskie, już w XVI wieku przeniosła się do Gdańska i Elbląga, a jedna jej gałąź, około 1630 roku, osiedliła się na Litwie i spolszczyła nazwisko na Estko (Estka).
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
