Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Podgórz od 1818 roku należał do nowo powołanego powiatu toruńskiego, a w wyniku wprowadzenia w Prusach w 1832 roku nowej ordynacji dla miast oraz po referendum, jakie przeprowadzone zostało w roku następny, został zaliczony do gmin wiejskich i tym samym utracił prawa miejskie, jakie otrzymał po raz pierwszy już w roku 1611. Od 1845 roku funkcjonował na podstawie statutu miejskiego, ale bez formalnego przywrócenia praw miejskich. Takie funkcjonowanie Podgórza trwało w latach do 1894 roku, kiedy to zatwierdzony został nowy statut dla tej gminy, utrzymujący organizację władz na wzór miejski, ale nadal bez przywrócenia praw miejskich. Ludność zamieszkująca ten teren w XIX wieku zajmowała się głównie hodowlą bydła, rolnictwem i rzemiosłem. I choć działały tu gospody, wyszynki i młyn wodny, to jednak nie było jednak przemysłu. Pozytywne zmiany nastąpiły dopiero w drugiej połowie XIX wieku, po zbudowaniu Dworca Głównego i uruchomieniu połączeń kolejowych oraz rozbudowie i przebudowie toruńskich fortyfikacji, a to pozwoliło wielu mieszkańcom Podgórza na podjęcie pracy na kolei lub na rzecz wojska. Przed I wojną światową działał tu już browar R. Thomsa, tartaki, rozwijał się handel i rzemiosło, funkcjonowały dwa młyny, fabryczka cygar, drogerie, a Podgórz zamieszkiwany był przez nauczycieli, urzędników miejskich, kolejowych i wojskowych. W 1907 roku zbudowano nowy ratusz (na zdjęciu). W pierwszym spisie ludności z 1921 roku, Podgórz pojawia się jako miasto, choć zgodnie z dokumentami dopiero w 1923 roku otrzymał statut miasta, a Rada Ministrów nadała Podgórzowi prawa miejskie dopiero rok później, ale już w 1938 roku administracyjnie włączony został do Torunia i tak jest po dzień dzisiejszy.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.