Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Jako dwutraktowy budynek, od strony dziedzińca Fort Jakuba w Toruniu (na zdjęciu), posiadał pomieszczenia mieszkalne dla 130-osobowej załogi. W lewym skrzydle na parterze znajdowała się kuchnia i stołówka; pralnia mieściła się środkowym skrzydle, natomiast latryny usytuowano w skrzydle lewym. W skład traktu wchodził też korytarz z wewnętrznymi przyporami, wzmacniającymi grubą zewnętrzną ścianę; miały one funkcję artyleryjskiego stanowiska wraz ze strzelnicami, a naprzeciwko w wewnętrznej ścianie, rozmieszczono małe strzelnice dla karabinów; ich zadaniem było przejęcie obrony, gdyby artyleria nieprzyjaciela zniszczyła zewnętrzne ściany budynku. Na jego najniższym poziomie, prawdopodobnie były pomieszczenia grzewcze typu hypocaustum. Jest to rzymski system centralnego ogrzewania podłogowego, stosowany już w I wieku p.n.e., lecz zapoczątkowany tak na dobre w wieku IV p.n.e. w starożytnej Grecji. W Polsce miał zastosowanie w XIII wieku naszej ery, najpierw w klasztorach i zamkach, potem także w kamienicach czynszowych, m.in. w Toruniu.
Fort Jakuba powstawał w kilku etapach, w trakcie których był rozbudowywany, przebudowywany, modernizowany, wzmacniany... Zapewne z tego powodu przypisuje się go kilku architektom: Johannowi Leopoldowi Ludwigowi von Brese-Winiary, Maritzowi Karlowi Ernstowi von Pittwitzowi oraz Karlowi Fridrichowi Scheinkelowi. W latach 1877 1885 powstał m.in. zewnętrzny pierścień fortów artyleryjskich oraz rozszerzono obwód wokółmiejski, nazywany też pierścieniem wewnętrznym albo rdzeniem twierdzy. Wówczas ustawiono także cztery stanowiska armatnie dwa kalibru 210 mm oraz dwa o zasięgu około 10 km kalibru 150 mm, osadzone na lawetach stałych typu nabrzeżnego. W tym czasie przebudowano też m.in. klatki schodowe i latryny.
Po wielu przeróbkach, fort jako samodzielne dzieło przestał istnieć w roku 1884 i wówczas nazwano go Koszarami Jakuba, a wał poligonowy pierścienia wewnętrznego twierdzy, był odtąd odcinkiem ciągłym obwodu fortecznego i nosił nazwę Saillant II (Naroże II). O wielkości tej budowli niech świadczy też to, że chociaż jej powierzchnia użytkowa wynosiła 2032 m kw. to całkowita miała już 10 tys. m kw. Do I wojny światowej w kompleksie tym stacjonował pruski 61 Pułk Piechoty im. von der Marwitza; pułk wchodził w skład XVII Korpusu Armii, a przypisane mu imię, zawdzięcza swojemu dowódcy Johannesowi Georgowi von der Marwitzowi, odznaczonemu najwyższym pruskim orderem Pour le Mérite za bitwę we wsi Bolimów koło Skierniewic, w której Niemcy po raz pierwszy zastosowali bombę chemiczną.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
