Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Taki widok, jak na prezentowanej fotografii, można zobaczyć z balkonu mieszkania w bloku przy ul. Strobanda na najnowszym osiedlu Torunia JAR. Jest to teren, który zajęła już w 1945 r. Jednostka Armii Radzieckiej. Dla sowieckiego wojska był to idealny teren z uwagi na to, że tuż obok istniał ogromny wolny teren, który jeszcze przed wojną pełnił funkcję polowego lotniska 4. Pułku Lotniczego, a który w czasie okupacji wykorzystywali Niemcy; obecnie znajduje się tu Centralny Cmentarz komunalny (CCK). Radziecka baza wojskowa wyniosła się dopiero w 1991 r., ale teren powstającego osiedla mieszkaniowego już przed I wojną światową w swoim władaniu miało wojsko wojsko pruskie, które w 1909 roku zbudowało tu fabrykę amunicji i magazyny zakładów zbrojeniowych. To wszystko w 1920 roku przejęło Wojsko Polskie, ale wtedy był to znacznie mniejszy teren. Dopiero po II wojnie światowej, gdy do Torunia wkroczyli Rosjanie, na swoje potrzeby poszerzyli obszar, a wyprowadzając się do swojego kraju, zabrali wszystkie najcenniejsze urządzenia. Pozostawili natomiast przy głównym wejściu na teren jednostki tablicę zakazująca wstępu na ten teren i ostrzegającą przed niewybuchami, które faktycznie tu pozostawili, i to niemało. Tylko na pasie drogowym wykopano ponad 600 różnego rodzaju granatów, pocisków artyleryjskich i innych niewybuchów.
Ze sporym ciekawym materiałem na temat tego terenu można zapoznać się wchodząc na blog PO TORUNIU, który prowadzi mój syn, Michał.
http://potoruniu.blogspot.com/2015/08/jar-dawny-skad-amunicji-i-materiaow.html
Ja jeszcze chciałbym dodać, że toruńscy radni, chyba z nienawiści do Rosjan po ataku na Ukrainę, ale bez konsultacji z mieszkańcami tego osiedla, podjęli decyzję o zmianie nazwy. Chyba bardzo "uwiera" ich nazwa JAR obojętnie czy pisane wszystkimi dużymi literami, co dawniej oznaczał skrót Jednostka Armii Radzieckiej, czy pisane po prostu "Jar", co oznaczałoby dolinę rzeczną, teren ukształtowany w postaci wydłużonego zagłębienia o wąskim dnie i stromych zboczach na Osiedle Niepodległości (ale wymyślili!!!). No, cóż głupców nie brakuje nawet wśród decydentów. Tylko z tej głupoty może wyniknąć wieka awantura. Czy mają tego świadomość toruńscy radni?
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
