Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Działania wojenne okresu napoleońskiego wymusiły na francuskich strategach myślenie o aktywnej obronie Torunia przed wrogiem, jakiego spodziewano się ze wschodu. Według koncepcji strategicznych cesarza Napoleona, toruńskie twierdze miały być jak to sam określał ośrodkami operacji, służącymi jako etapy na wojennych liniach komunikacyjnych, a jednocześnie miały być oparciem dla manewru, i to zarówno ofensywnego, jak i obronnego. Toruń usytuowany na skrzyżowaniu szlaków komunikacyjnych północ-południe oraz wschód-zachód, położony nad brzegiem Wisły, był niezwykle ważnym punktem na wojennej mapie Napoleona, dlatego aż trzykrotnie oblegał miasto (w roku 1807, 1809 i 1813). W zamierzeniach francuskich strategów, Toruń miał zostać włączone do Księstwa Warszawskiego i początkowo miał pełnić rolę umocnionego składu i magazynu wojskowego, ale nadal miał też pełnić funkcję obronną, zwłaszcza gdy na politycznym horyzoncie, już w roku 1811 pojawiła się możliwość wojny z Rosją.
Załogę twierdzy stanowiła ponad 4-tysięczna brygada piechoty bawarskiej, 600-osobowy oddział francuski oraz stu żołnierzy polskich, ale ani toruńscy mieszczanie, ani władze miejskie nie były chętne wobec francuskich planów obrony miasta, zwłaszcza po ogromnych zniszczeniach przedmieść i dobytku ich mieszkańców w ramach oczyszczenia przedpola. Żądania zaniechania obrony doprowadziły do uwięzienia 95 osób, a marszałek Francji Luis Nicola Davout (d'Avout) wydał nakaz opuszczenia miasta przez prezydenta i radę miejską. Obrona Torunia rozpoczęła się 21 stycznia 1811 r. i trwała do połowy kwietnia; zakończona została złożeniem broni. W tym czasie obrońców dziesiątkował tyfus i inne choroby, które doprowadziły do tego, że już w końcu marca, 2 tysiące żołnierzy leżało w szpitalach, a około 700 zmarło lub zginęło w walkach. Żołnierzom bawarskim pochowanym w Toruniu, w 1888 r. rząd Bawarii wystawił pomnik; stoi na rogu dzisiejszych ulic: Legionów i Młodzieżowej (na zdjęciu). Mieszczanie zadowoleni z zakończenia wyniszczającej obrony, podejmowali dowódców wojsk rosyjskich uroczystą kolacją wydaną przez toruńską Radę Municypalną. Toruń do połowy września 1815 r. znajdował się pod wojskową władzą rosyjską; przejęcie miasta przez władze pruskie nastąpiło dopiero 22 września 1815 r. w wyniku postanowień Kongresu Wiedeńskiego i to wtedy dopiero zakończyła się w Toruniu definitywnie epoka związana z Napoleonem, a otworzyła się nowa pruska, która trwała do 1920 r.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
