Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Plany utworzenia dużego cmentarza komunalnego w Toruniu istniały już u schyłku I wojny światowej. W 1932 r. rozważano projekt Ignacego Tłoczka, który zakładał powstanie cmentarza w okolicach fortu II, względni miał powstać na przedłużeniu istniejącego cmentarza przy ul. Wybickiego. Plany te jednak rajcowie miasta zmienili i w 1935 r. zdecydowano, że cmentarz powstanie w miejscu, w którym jest obecnie, ale realizacja nastąpiła dopiero... w 1976 r. Spośród innych, ta największa toruńska nekropolia wyróżnia się nie tylko swoją wielkością, ale także odmiennym układem przestrzennym. Nie jest podzielona wyłącznie na czworokątne kwatery, ale ma bardziej swobodne, malownicze rozplanowanie i bardziej nawiązujące do planu parku lub ogrodu. W południowo-zachodniej części znajduje się główne wejście na tę nekropolię, a po lewej stronie od wejścia stoi Miejski Dom Przedpogrzebowy; bezpośrednio za nim wybudowano spopielarnię zwłok. Natomiast po prawej stronie od wejścia znajduje się niewielki budynek administracji cmentarza. Nekropolia nie posiada tradycyjnej, głównej bramy wejściowej, ale zamiast niej znajdują się trzy pasy niewysokiego muru, pomiędzy którymi umieszczono czasowo podnoszone metalowe pachołki blokujące wjazd samochodów. Oprócz głównego wejścia, na cmentarz prowadzi jeszcze dziesięć innych bram, które usytuowane są wzdłuż całego obwodu tej nekropolii. Teren, na którym rozpoczynają się pochówki, poprzedza rozległy plac o asfaltowej nawierzchni używany jest w okresie około święta 1 listopada i to na nim rozkładają swoje kramy sprzedawcy zniczy, wieńców i kwiatów. Od placu, w północno-wschodnim kierunku, biegnie główna aleja, obsadzona drzewami iglastymi jest to arteria komunikacyjna. Po prawej stronie alei, blisko wejścia na cmentarz, jest miejsce wyznaczone dla pochówków urnowych to ceglana ściana z niszami, czyli kolumbarium. Główna aleja kończy się po dojściu do poprzecznej ścieżki, biegnącej półkoliście. Na wschód od niej znajdują się jeszcze dwie cmentarne drogi, które obiegają łukiem rozległe kwatery. Po bokach głównej alei znajdują się po dwie, nieco węższe od niej, proste, asfaltowe aleje, które promieniście rozchodzą się na wschód i zachód, oddalając się od głównej osi cmentarza. W pewnym miejscu skrajne aleje zmienią swój kształt na krzywolinijny i łukowato skręcają, aby się połączyć. Wewnątrz kwater poszczególne groby położone są w tradycyjnych równoległych rzędach.
Na zdjęciu: Główne wejście na toruński Centralny Cmentarz Komunalny (CCK) przy ul. Grudziądzkiej 192; budynek po lewej stronie zdjęcia to Miejski Dom Pogrzebowy.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
