Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: W miejscu, w którym obecnie stoi gmach z czerwonej cegły Poczty Głównej w Toruniu, stały średniowieczne kamienice, zniszczone podczas oblężenia szwedzkiego, a po wojnie, w 1703 r. zastąpiono je kamienicami typu pałacowego, w których mieszkali dwaj burmistrzowie starego Miasta Torunia: Hermann Russop z okresu panowania w mieście Krzyżaków oraz Samuel Luter Geret. W części poczty, tej bliżej kościoła św. Ducha (na zdjęciu z lewej strony, który powstał jako ewangelicki, w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku), funkcjonował dom weselny oraz gospoda Pod Białym Orłem . W roku 1807 budynek przekształcono w Hôtel de Varsovie , który osiem lat później przemianowano na Hôtel de Sanssouci . W latach sześćdziesiątych XIX wieku, dosyć znacznie obiekt przebudowano. Pałac Gereta natomiast to ta część położona bardziej na północ (na zdjęciu w prawo) od budynku hotelowego, w 1818 r. została przez toruński magistrat odkupiona i przeznaczona na urząd pocztowy, który otrzymał status pocztamtu, czyli poczty klasy pierwszej. Dwukondygnacyjny gmach o zabudowie kalenicowej, nawiązujący do architektury klasycyzmu, miał zarówno pokoje do segregowania i składowania różnego rodzaju przesyłek, ale miał też mieszkanie dla poczmistrza i pomieszczenia dla pozostałych pracowników; na zapleczu zaś znajdowały się budynki gospodarcze oraz wozownia i stajnia dla dyliżansów pocztowych. Na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku budynek poczty wyburzono, a w to miejsce postawiono nowy gmach dla tej instytucji. Projekt powstał dzięki berlińskiemu architektowi, profesorowi Wyższej Szkoły Technicznej Johannesowi Otzen, który tworzył głównie w stylistyce neogotyckiej, jednak niektóre późniejsze jego prace są już bardziej w stylu neoromantyzmu. Według jego projektu, toruńska poczta powstała na planie litery U i jest to siedmioosiowy gmach o trzech kondygnacjach, zwieńczony dwuspadowym dachem, z rozbudowanymi mansardami zasłoniętymi schodkowymi szczytami.
Toruń - jest jednym z najstarszych miast Polski. To, że urodził się tu Mikołaj Kopernik - wie chyba każdy; także i to, że miasto leży nad Wisłą, chociaż jest to tylko częścią prawdy, ponieważ można również powiedzieć, że i nad Drwęcą, a i Struga - choć to bardzo wąziutka rzeczka, a raczej strumyczek – przecina miasto i w dużej swojej części przepływa pod nim. Swoje ujście ma w pobliżu starego mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego, gdzie wpada do Wisły.
Miasto po prawej stronie rzeki - to tereny Pomorza; lewobrzeżny Toruń, leży już na Kujawach. Swego czasu, przez miasto prowadził słynny "bursztynowy szlak". W 1230 r. Krzyżacy, tworząc państwo krzyżackie, nadali miastu trochę współczesności. Ale na skutek częstych powodzi, trzeba było je przenieść na wyższe tereny (obecnie jest to śródmieście Torunia) i wówczas nadano tej nowej osadzie - Nowemu Miastu - prawa miejskie.
W 1411 r. zawarto tu "pokój toruński", który zakończył wielką wojnę polsko-krzyżacką, trwającą 12 lat. Ale kolejna wojna obu narodów, wybuchła już w 1454 r. i trwała kolejne 13 lat. W połowie XVII w. rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych. W 1703 r. Szwedzi dotkliwie zbombardowali jednak miasto, a 5 lat później, ludność zdziesiątkowała dżuma. W 1793 r. do Torunia wkroczyły wojska pruskie, ale paradoksalnie, to one przyczyniły się do rozwoju miasta.
II wojna światowa, na szczęście, oszczędziła Toruń, który dziś jest prężnym ośrodkiem kulturalnym i turystycznym, bo gospodarczo - po ostatnich latach reformy - mocno podupadł. Największe przedsiębiorstwa w mieście, jakimi się szczycono, chociażby: Elana, Czesanka, Towimor, Polchem, Apator - albo całkowicie przestały istnieć, albo działają w bardzo znikomym wymiarze. Natomiast Toruń poszczycić się może zabytkami, które w 1997 r. wpisane zostały na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
