» Dolina św. Wendelina w Rudzicy

Opis: Według przekazu ustnego, nie znamy faktycznego imienia św.Wendelina. Słowo "wendelin" po polsku znaczy "wędrowiec", lub "pielgrzym". Legenda mówi, że był on irlandzkim lub szkockim królewiczem, który zrezygnował z przyjęcia korony, bo wolał życie samotne i biedne. W ubraniu żebraka pielgrzymował do Rzymu, gdzie otrzymał papieskie błogosławieństwa.Wracając do domu, dotarł w okolice Trewiru, gdzie na wzgórzu, z dala od ludzi zamieszkał w pustelni. Często odwiedzał okoliczny kościół i żył z otrzymywanej od ludzi jałmużny. Okoliczni mieszkańcy polubili go i nazwali Wendelinem, czyli "wędrowcem".Pewnego razu, idąc do kościoła, poprosił szlachcica o jałmużnę. Ten mu odmówił wyrzucając, że "mógłby zacząć pracować, chociaż paść świnie", co potraktował jako wskazówkę do dalszego swojego życia. Pracował jako świniopas, nikomu nie przyznając się do swoich szlacheckich korzeni. Z obowiązków wywiązywał się bardzo dobrze więc szlachcic powierzył mu stado krów, a następnie awansował go na pasterza owiec, co pozwalało mu oddalać się z owcami na pastwiska znajdujące się na okolicznych wzgórzach. Z czasem zapragnął wrócić do pustelniczego życia. W uznaniu jego wzorowej pracy pan i jego pracodawca zgodził się go uwolnić.Wendelin udał się do sąsiedniej pustelni klasztornej, gdzie przywdział habit pustelnika. Okoliczni mieszkańcu, w uznaniu jego wiedzy i doświadczenia, przychodzili często po porady dotyczące hodowli bydła. Pomagał im, gdy bydło chorowało.Pomoc w przypadkach beznadziejnych była powodem, że zaczęto uważać go za cudotwórcę, a nawet świętego. Po śmierci opata klasztoru został wybrany na jego miejsce. Przez 20 lat kierował opactwem a prawdę o swoim pochodzeniu wyznał tuż przed samą śmiercią i został pochowany w ulubionej pustelni. Miejsce pochówku od tego czasu zasłynęło licznymi cudami. W XIV wieku miejscowość otrzymała nazwę Sankt Wendel. W kościele katolickim powierzono św.Wendelinowi w uznaniu jego zasług opiekę nad bydłem.