Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: W Racocie istnieje Państwowa Stadnina Koni. Powstała 1 listopada 1928 roku i istnieje do dziś. Jej wieloletnia działalność zdobyła rozgłos i uznanie. Stadnina znana jest również dzięki swojemu malowniczemu położeniu, wśród wielu cennych zabytków Racotu. Od 1924 roku stadniną kierował Władysław Siemieński urodzony w 1891 roku. Mężczyzna zginął 6 września 1939 roku podczas bombardowania ewakuowanej stadniny.
Podczas okupacji hitlerowskiej stadnina należała do niemieckiego pułkownika. Klemens von Nagel zarządzał nią podczas całej okupacji. W latach 1941 1942 pułkownik ewakuował konie i całą pracującą w stadninie obsługę do niemieckiej miejscowości Grabau w okolice Lubeki. Po zakończeni wojny prawie całość powróciła do Racotu.
Stajnia koni wyjazdowych i wozownia wzniesiona przed 1773 rokiem po północnej stronie wjazdu, murowana z cegły, parterowa, z magazynowym poddaszem, nakryta dachem łamanym czterospadowym pokrytym dachówką. Budynek na planie prostokąta a wnętrzem podzielonym na kilka pomieszczeń tj. z dwoma stajniami, z usytuowaną pośrodku wozownią oraz z dwoma niewielkimi pomieszczeniami w skrajnej osi pn., z których jedno wykorzystywane było jako szorownia. We wnętrzu strop drewniany belkowy, częściowo zachowana stara brukowa i ceglana posadzka. Elewacje tynkowane, z zamkniętymi odcinkowo otworami okiennymi i drzwiowymi, z prostym detalem w postaci lizen w narożach i prostego gładkiego pasa podokapowego oraz profilowanego gzymsu wieńczącego. W połaci dachowej zachodniej jednoosiowa wystawka zakończona trójkątnym szczytem.
Pierwsza wzmianka o Racocie pochodzi z 1366 roku, kiedy to Racot był małą osadą położoną na wyspie na ówczesnej Obrze. Początkowo osada nazywała się Radsad, po 1600 roku Racat lub Racoty. Gwarowo nazywano ją Racot, co utrwalone zostało za czasów pruskich i tak zostało do chwili obecnej.