» Warszawa. Park Wilanowski. Fragment Ogrodu Różanego.

Opis: Ogród różany przy południowym skrzydle pałacu w Wilanowie powstał na zlecenie Augusta i Aleksandry Potockich w latach 1855-1856. Autorem projektu był architekt Bolesław Paweł Podczaszyński. Ma on formę renesansowego ogrodu włoskiego giardino secreto  czyli ogrodu wydzielonego z większego założenia i dzielonego na małe kwatery, w których sadzono kwiaty i zioła. Giardino secreto przeznaczony był najczęściej do kameralnego wypoczynku i znajdował się przy ścianie budynku. Projekt Podczaszyńskiego nawiązuje do włoskiego parteru przy XVI wiecznej rezydencji Holand House w Londynie, został powtórzony jego kształt i podział wewnętrzny rabat. Wilanowski ogródek stanowi parter o zarysie prostokąta przeciętego dwoma krzyżami dróg: prostopadłych i przekątnych. Uzyskane w wyniku podziału części zostały ujęte żywopłotem ze strzyżonego bukszpanu. Kwatery ogrodu są wypełnione różami (Rosa sp.). Bogactwo ich odmian i gatunków możemy podziwiać od wczesnego lata do późnej jesieni. Większość to róże rabatowe o różnych barwach, pokrojach, sile wzrostu. Oprócz nich są róże pnące rosnące przy pergoli odmiany Dortmund i pienne odmiany Excelsa, pokrywające się mnóstwem drobnych, różowych kwiatów. Na uwagę zasługuje ciekawa odmiana rosnąca w kwaterach przy tarasie  są to niezwykle urokliwe, obficie kwitnące łososiowe róże starej odmiany Margo Koster . Obok róż uzupełnieniem kwater są rośliny sezonowe sadzone w dwóch zmianach: wiosennej i letniej. Wiosną w ogródku możemy podziwiać kwitnące tulipany, a latem w sąsiedztwie róż pięknie prezentują się letnie kwiaty sezonowe takie jak heliotropy, dalie, fuksje, pelargonie i inne. Geometryczne ornamenty wypełnione różami są obrysowane bukszpanowymi, starannie przyciętymi żywopłotami. Na przełomie XIX i XX w. na tarasie północnym ogrodu znajdowała się cieplarnia, w której przechowywano ciepłolubne rośliny wystawiane latem do ogrodu.