» Kościól p.w. św. Jakuba

Opis: Historia naszej parafii W latach 1904-1905 obchodzono w Warszawie jubileusz 50-lecia ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Urządzono Wystawę Mariańską i powołano Komitet Społeczny wybudowania kościoła- pomnika na cześć Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Znalazł się fundator p. Jan Grądzki, który zaofiarował sumę 300.000 rubli. Rozpisano konkurs na projekt świątyni. Pierwszą nagrodę zdobył architekt Oskar Sosnowski i powołano go na stanowisko budowniczego kościoła. 24 września 1911 r. został poświęcony kamień węgielny przez ks. Bpa Kazimierza Ruszkiewicza. Do I Wojny Światowej wybudowano wieżę i mury kościoła na wysokość okien naw bocznych. Wojna przerwała budowę. 7 marca 1918 roku Ks. Arcybiskup Aleksander Kakowski erygował parafię powołując na proboszcza ks. Jakuba Dąbrowskiego.Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w parafii św. Jakuba w Warszawie został zbudowany w latach 1910-1939, wg projektu Oskara Sosnowskiego, w stylu neoromańskim - z cegły, trzynawowy, prezbiterium zamknięte apsydą, na zakończeniu naw bocznych znajdują się kaplice: Matki Bozej oraz Najświętszego Sakramentu, na frontonie wieża o podstawie kwadratu. Budowa miała dwie zasadnicze fazy: pierwsza: 1918-1927, kiedy to mury wyciągnięto do wysokości dachów na nawach bocznych i na nawie głównej oraz druga faza: 1927-1939, gdy równocześnie budowano mury kaplicy Matki Bożej, zakrystię, ambit prezbiterium i wieżę nad kaplicą Pana Jezusa. Następnie zasklepiono nawy, położono wieźbę dachową i zamknięto otwory okienne i drzwiowe.W czasie II Wojny Światowej, szczególnie podczas Powstania Warszawskiego, kościół został znacznie uszkodzony (spalony dach nad nawą główną, mocno uszkodzona wieża). Spłonęła drewniana wieża, w której były umieszczone dzwony przeznaczone do Świątyni Opatrzności Bożej. Podczas bombardowania zginął pierwszy proboszcz parafii ks. Jakub Dąbrowski. Po wojnie kościół został odbudowany w latach 1945-1960 przez ks. infułata Stanisława Mystkowskiego. Konsekracji kościoła dokonał 24 września 1960 r. Ksiądz Kardynał Stefan Wyszyński. We wnętrzu kościoła znajdują się: belka tęczowa z krzyżem, ołtarz przedsoborowy z marmuru wg projektu arch. J. Zachwatowicza, ambona z płaskorzeźbami projektowanymi przez ks. M. Węglewicza, stacje Drogi Krzyżowej (dzieło Franciszka Maciaka), płaskorzeźba Serca Pana Jezusa z białego marmuru wykonana przez p. Zofię Trzcińską-Kamińską, ołtarzyk z obrazem Miłosierdzia Bożego oraz ołtarz posoborowy z białego marmuru. Polichromia kościoła jest dziełem artystów plastyków Heleny i Lecha Grześkiewiczów, a później także ich syna Piotra, którzy w 1947 roku wykonali freski w prezbiterium, w latach 1980-1982 freski na ścianach nawy głównej, w 1984 roku mozaikę Matki Bożej Częstochowskiej na frontonie kościoła oraz w 1996r. freski i wystrój Kaplicy Najświętszego Sakramentu. W latach 70-tych dach kościoła został pokryty blachą miedzianą. Witraże o tematyce religijno- patriotycznej, wg scenariusza ks. H. Żochowskiego, wykonał witrażysta ze szkoły toruńskiej p. Ryszard Więckowski w latach 1987-89. W kaplicy Matki Bożej znajduje się figura Niepokalanej wykonana przez rzeźbiarkę p. Zofię Trzcińską-Kamińską w marmurze carrara. Parafia posiada zabytkowy Krucyfiks z XVII wieku. W kościele jest umieszczona tablica poświecona pamięci Komendanta Armii Krajowej, gen. Grota Roweckiego.