» Najstarszy platan w Polsce na tle XVIIIw. Dworu.

Wieś w woj. śląskim w powiecie bielskim, położona na północnych stokach Beskidu Małego, przy drodze z Bielska-Białej do Krakowa. Wg. przekazów historycznych na dwóch polanach istniały dwie osady noszące podobną nazwę Kozy Górne i Kozy Dolne. Do końca XVIII w. każda osada miała swojego wójta i innego właściciela, mimo że stanowiły jedną parafię. Pierwszy zapis historyczny z 1326 r. w wykazie wizytowanych parafii w Polsce pisze o miejscowości pod nazwą Dwie Kozy będącej posiadłością Zygfryda. Wieś posiadała kościół parafialny i zameczek otoczony wałem i fosą, którego resztki przetrwały do 1935 r. Były wsią szlachecką.

Kolejni właściciele to: Kornicowie (od ok. 1425r.), Gierałtowscy (od 1536r.). W okresie 1650-1687 Kozy Dolne należały do rodziny Rejów z Nagłowic. Nie da się wykluczyć, że na tym terenie przebywał również czasami Mikołaj Rej. W XIX w. Kozami władali Kluccy, a następnie baronowie Czecz de Lindenwald, których ślady w postaci budowli pozostały do tej pory. Należały do najbogatszych wsi ziemi oświęcimskiej. Słynęły ze znakomitych murarzy oraz warsztatów płócienniczych.