» Dolina Białki

Opis: Jest jedną z największych w Tatrach. Wyrzeźbiona wodami spod masywu Gierlachu (Biała Woda), Rybiego Potoku (z Morskiego Oka), Roztoki (z Pięciu Stawów), Waksmundzkiego Potoku i Jaworowego Potoku. W okolicy Łysej Polany wypływa z Tatr na Podtatrze, mijając wsie podhalańskie (Brzegi, Bukowinę Tatrz., Białkę Tatrz.), oraz spiskie (Jurgów, Czarna Góra, Trybsz, Krempachy, Nowa Biała). Wpada do Dunajca między podhalańskim Dębnem a spiskim Frydmanem. W okolicach Nowej Białej rozcina malowniczo skały, tworząc przełom między Kramnicą a Obłazową - miejsce świątecznych wypadów wypoczynkowych i treningów wspinaczy skałkowych. Cała Dolina Białki liczy 40 km, z czego 12 km w obrębie Tatr. Jej nazwa pochodzi od jasnych (białych) głazów toczonych wytrwale szmaragdową wodą. Te z poszarpanych przypadkowo want zmieniają się w gładko oszlifowane otoczaki. Górale wyciągają je z bulgocącej topieli nie bez trudu, cichcem i wbrew administracyjnym zakazom, by robić z nich solidne podwaliny swoich domostw. Białka , jak na górską rzekę przystalo, jest zmienna i kapryśna. Warunki pogodowe kształtują jej oblicze. Latem i w okresach suchych bywa płytkim potoczkiem, który łatwo przekroczyć skacząc z kamienia na kamień. Są miejsca, gdzie wody prawie nie widać, zdradza ją tylko dudnienie pod warstwą głazów. Po deszczach jej obraz zmienia się w mętną wodną kipiel niosącą kawałki korzeni, połamanych drzew i wymytą z brzegów roślinność.