» Królewski Zamek w Będzinie

Opis: Pierwsze wzmianki o grodzie na Górze Zamkowej w Będzinie sięgają IX wieku, kiedy prawdopodobnie wzniesiono gród należący do plemienia Wiślan. W 2 połowie XIII wieku, za panowania Bolesława Wstydliwego, wybudowano istniejącą do dziś kamienną wieżę. Do niej w latach 40. XIV stulecia Kazimierz Wielki dobudował zamek. W 1616 r. zamek wraz z częścią miasta spłonął. Został odbudowany na koszt starosty będzińskiego. W latach 165556 w czasie tzw. potopu szwedzkiego ponownie spalony i częściowo zburzony przez wojska Hartfelda, Montecuculliego i Sporka. W 1660 r. zamek nakazano zamek odbudować. Gościł m.in.: -w dniu 19 lub 20 sierpnia 1683 r. Jana III Sobieskiego z żoną Marysieńką oraz poselstwo cesarza Leopolda I Habsburga z generałem hr. Antonem Caraffą (zm. 1693) na czele podczas drogi Sobieskiego z odsieczą do Wiednia; -15 września 1696 r. Augusta II Mocny (16771733), a w 1797 r. Stanisław August Poniatowski. Po drugim rozbiorze Polski wraz z posiadłościami został podarowany jednemu z Hohenzollernów. Kolejno przeszedł w ręce mieszczan będzińskich, później rodziny Mieroszewskich, którzy nie mieszkając na zamku nie dbali o niego. W 1834 r. wrócił do świetności i został odbudowany według projektu architekta i budowniczego włoskiego Franciszka Marii Lanciego. Miał stać się siedzibą szkoły górniczej, jednak koncepcja ta upadła i przeznaczono go na salę modlitw dla sprowadzonych w 1838 r. do Dąbrowy z Saksonii górników. W 1840 r. w zamku urządzono kaplicę ewangelicką. Kolejno po przeróbkach służył jako szpital. Nie nadając się do tego celu już w 1849 r. znów popadł w ruinę. Obecny wygląd zawdzięcza pracom rekonstrukcyjnym z 1834 r. przeprowadzonym przez Franciszka Marię Lanciego oraz odbudowie w latach 1952-56.