» Łowicz. Kościół i klasztor pobernardyński.

Opis: W latach siedemdziesiątych XV w. powstał z fundacji arcybiskupa Jana Gruszczyńskiego klasztor bernardynów, sprowadzonych do Łowicza w 1468 roku i niemal równocześnie kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja. Powstały wtedy zabudowania drewniane, zaś kościół murowany postawiono ok. 1580 roku. W formie pierwotnej najlepiej zachowała się część kościoła widoczna od strony prezbiterium, zbudowana z cegły, posiadająca układ polski i cechy stylu gotyku mazowieckiego. Najstarszą częścią zabudowań klasztornych jest wschodnie skrzydło z końca XVI w, zaś skrzydła południowe i zachodnie powstały w II połowie XVIII wieku, a ich fundatorem był wojewodzic poznański Wiktor Raczyński. Jego nagrobek znajdował się w kościele pobernardyńskim. Ponadto były tu też nagrobki: księżnej Katarzyny Zbarskiej, Wawrzyńca Kaweckiego - stolnika rawskiego i dworzanina dwóch prymasów oraz rodziny Walewskich z Walewic. Wszystkie zostały zniszczone przez zajęcie klasztoru przez Prusaków w 1805 roku, którzy wypędzili zakonników. Kilka lat później w budynku umieszczono koszary wojskowe, a około 1836 roku kościół zaadaptowano na cerkiew. Po odzyskaniu niepodległości przeprowadzono gruntowny remont i w 1925 roku ulokowano w budynku Państwowe Seminarium Nauczycielskie. Obecnie mieszczą się tu: Kolegium Języków Obcych i Kolegium Nauczycielskie. Mimo wielu remontów wnętrza zachowały dawne sklepienia kolebkowo - krzyżowe i pierwotny, surowy charakter służący sklepieniu.