» Jabłkowo - drewniany kościół św. Michała Archanioła

Opis: Na zdjęciu drewniany kościół św. Michała Archanioła, wzniesiony w 1754 roku, wraz z dzwonnicą. Fundatorem świątyni był miejscowy dziedzic Ludwik Dorpowski. Stojący na belce tęczowej gotycki krucyfiks pochodzi zapewne z kościoła ufundowanego tu w 1441 roku przez rycerza Dersława Jabłkowskiego, tutejszego dziedzica. Wspomniany Dersław wystarał się o lepsze uposażenie plebana i o powtórną erekcje parafii. Samodzielna parafia istniała tu prawdopodobnie już w drugiej połowie XIII wieku, kiedy to wyłączono ją ze starszej parafii popowskiej. Uposażyli ją ówcześni właściciele wsi, Wczelowie Jabłkowscy. Od XVI wieku uposażenie parafii okazało się na tyle niewystarczające, że przez długie okresy zawiadywali tutejszym kościołem kapłani z Popowa lub Raczkowa. Taka sytuacja jest i dzisiaj, proboszcz z pobliskiego Raczkowa ma pod swoją opieką obydwie parafie, pomimo formalnej samodzielności Jabłkowa. Piątego maja 1656 roku mieszkańcy tej niewielkiej wsi ujrzeli niezwykły widok. Na horyzoncie pojawiła się armia szwedzka w sile ponad 6 tysięcy ludzi (głównie piechota i artyleria) pod dowództwem Adolfa Jana, brata króla szwedzkiego Karola X Gustawa. Tutaj właśnie postanowił dowódca szwedzki rozłożyć się obozem przed bitwą, która miała się rozegrać nazajutrz pod pobliskim Kłeckiem. Obecność Szwedów na pewno dała się we znaki tak ludziom jak i ich skromnym dobytkom. Z drugiej jednak strony pułki polskiej jazdy dowodzone przez Stefana Czarnieckiego, notorycznie nieopłacane poczynały sobie w Wielkopolsce nawet gorzej od Szwedów. Jak pisał Stanisław Wierzbowski "Trudno opisać utrapienia od hołotej kwarcianych naszych. Niewypowiedziane ich zbrodnie, a spustoszenie wsiów i domów szlacheckich. To najcięższa, że im tak Szwedzi jako wojsko nasze nie dokuczyły". Sama bitwa pomimo niemal trzykrotnej przewagi liczebnej wojsk polskich dowodzonych przez Czarnieckiego, została przez Polaków przegrana (12 tysięcy jazdy regularnej, 5 tysięcy jazdy pospolitego ruszenia). Plan zaskoczenia Szwedów podczas przeprawy przez bagnistą w tamtym czasie Małą Wełnę nie powiódł się. Kilkakrotnie ponawiane szarże na przygotowanych do obrony Szwedów rozbiły się o stały ogień muszkietowy i działowy, z dużymi dla Polaków stratami, poległo ponad tysiąc żołnierzy. Potwierdziła się prawda, że bez własnej piechoty i artylerii nie da się pokonać zdyscyplinowanych weteranów Wojny trzydziestoletniej. Wracając do meritum po licznych zmianach właścicieli pod koniec XIX wieku miejscowość staje się własnością Leonarda Brzeskiego herbu Topór, którego klasycystyczny dwór do dziś zdobi miejscowość, a na przykościelnym cmentarzu wznosi się niewielki, sklepiony grobowiec. Ostatnimi właścicielami Jabłkowa była rodzina Zaborowskich, w 1939 roku majątek liczył 644 hektary.