Z tego konta już oddano głos na to zdjęcie. Można głosować tylko raz!
Proszę zaznaczyć ocenę!
Opis: Pieniądze na budowę parafialnego, ale posiadającego jednak wszelkie cechy zamkowego, kościoła św. Marii Magdaleny wyłożył osobiście ze swojej kiesy marszałek koronny Jerzy Wandalin Mniszech. Była połowa osiemnastego wieku, więc architekci najęci do zadania zaproponowali budowlę późnobarokową, ale już z cechami rokoko. Odmiennie niż wszystkie inne prowincjonalne świątynię, dukielski kościół został rozświetlony umieszczonymi szczodrze na każdej ścianie nawy i w dwóch symetrycznie usytuowanych kaplicach lustrami. Na tych samych ścianach i na sklepieniu pojawiły się polichromie ze scenami z życia Jawnogrzesznicy. Ołtarz główny to klasyczna dla epoki rzeźba z obrazem Marii Magdaleny. Pod filarami znalazły się cztery kobiece rzeźby, których symbolika jest równie czytelna co jednoznacznie wymowna to alegorie Wiary, Nadziei, Miłości i Pokuty. Czy w takiej akurat kolejności, pewny nie jestem.
Dukla, położona z dala od ruchliwych szlaków, popadła w zapomnienie już pod koniec XVIII wieku. Historia przypomniała sobie o niej w czasie I i II wojny światowej, kiedy to stała się areną krwawych wydarzeń.
Z dawnych czasów pozostał pałac z XVII wieku (przebudowany z wcześniejszego palazzo in fortezza) otoczony parkiem, kościół św. Marii Magdaleny z pięknym rokokowym wnętrzem, a w innej części miasta XVIII-wieczny klasztor i kościół bernardynów, miejsce spoczynku św. Jana z Dukli, kanonizowanego przez papieża Jana Pawła II w Krośnie w czerwcu 1997 roku.
Można też, jak ktoś lubi, poszukać w Dukli opisanych przez Andrzeja Stasiuka w książce "Dukla" małomiasteczkowych klimatów i jego karpackiej mitologii.
Autor: Brygida Kicińska Dodano: 2011-12-13 21:54:06